سفر به دنیای عجیب پیکسیلیشن (Pixilation)

حتما با انیمیشن‌های استاپ موشن آشنایی دارید و می‌دانید که با استاپ موشن می‌توان هر جسمی را به حرکت درآورد و داستان سرایی کرد. اما مدل‌های خمیری تنها مدل‌هایی نیستند که میلیون‌ها ‌بار از آن‌ها عکس گرفته می‌شود تا متحرک به نظر برسند و سرگرم کننده شوند، بلکه انسان‌ها نیز می‌توانند یکی از این مدل‌ها ‌باشند! البته در این مورد به آن استاپ موشن نمی‌گویند و پیکسیلیشن (Pixilation) نام دارد. می‌پرسید پیکسیلیشن چیست و چگونه ساخته می‌شود؟ با ما همراه باشید تا به همراه چند مثال به این سوالات پاسخ دهیم.

پیکسلیشن، یک اشتباه نوشتاری

قبل از پرداختن به تعریف پیکسیلیشن دقت کنید که “Pixelation” به زمانی می‌گویند که روی یک تصویر زوم می‌کنید و می‌توانید تک تک بلوک‌ها یا همان پیکسل‌ها (pixels) را که از آن ساخته شده است، تشخیص دهید. اما “Pixilation” یک سبک استاپ موشنی است که موضوع مقاله ماست. برخی ممکن است این دو عبارت را به اشتباه به جای هم بکار ببرند، شما این اشتباه را نکنید!

پیکسیلیشن چیست؟

پیکسیلیشن (Pixilation) یک تکنیک فیلمسازی است که در آن از بازیگران زنده در کنار اشیا مختلف و به صورت فریم به فریم برای شبیه سازی حرکت فیلمبرداری استفاده می‌شود. این کار منجر به تولید یک فیلم انیمیشنی می‌شود که در آن یک انسان و اشیاء اطرافش بدون آن که لمس شوند حرکت می‌کنند. بسته به شکاف‌های حرکتی بین هر فریم، غالباً ممکن است تند یا روان به نظر برسد.

چرا به آن پیکسیلیشن می‌گویند؟

ظاهرا این نام از کلمه “pixilated” گرفته شده است. این کلمه اشاره دارد به کسی که تحت تأثیر pixies یا همان پری‌های جادویی کوچک است. با توجه به اینکه پیکسیلیشن اغلب نشان دهنده انسان هایی است که ظاهراً به تنهایی در حال حرکت بوده و معلق هستند، تا حدی منطقی به نظر می‌رسد.

استاپ موشن در مقابل پیکسیلیشن

عجیب نیست که ظاهر پیکسیلیشن شما را به یاد انیمیشن‌های استاپ موشن می‌اندازد، زیرا آنها از یک خانواده هستند. با این تفاوت که انیمیشن استاپ موشن شامل مدل‌ها ‌و صحنه هایی است که صد در صدشان توسط کارگردان یا انیماتور دستکاری می‌شوند. حالا این موضوع را با pixilation مقایسه کنید، جایی که یک انسان و محیط اطرافش دستکاری می‌شود. البته در هر دو مورد، همه چیز فریم به فریم ثبت می‌شود.

آشنایی با ویژگی‌های پیکسیلیشن

– فرآیند فیلمسازی فریم به فریم

– حرکات تند و غیر طبیعی

– موضوعی سورئال (Surreal) و خارق العاده

– به دلیل فرآیند ساخت دشوار، معمولا در ساخت فیلم‌های کوتاه و موزیک ویدیوها از این سبک استفاده می‌کنند

در فیلم‌های کامل معمولا فقط برای لحظات خاص و شات‌های VFX استفاده می‌شود

پیشگامان دنیای پیکسیلیشن

این تکنیک برای اولین بار توسط جیمز استوارت بلکتون (James Stuart Blackton) کشف و آزمایش شده است. وی فیلم هتل جن زده (The Haunted Hotel, 1907) را کارگردانی کرد و  در آن صبحانه‌ای را روی صحنه برد که خودش آماده می‌شد. بعدها پیشگامان دیگری مانند امیل کورته (Émile Courtet) فرانسوی از او پیروی کردند.

Pixilation اغلب به عنوان ابزاری برای خلق یک فیلم منحصر به فرد و کمیک استفاده می‌شود و ریشه آن به دهه ۱۹۰۰ باز می‌گردد. در برخی از فیلم‌ها، مانند فیلم صامت هتل الکتریک (Hôtel électrique, 1908)، از اشیاء اطراف شخصیت به ‌گونه‌ای استفاده می‌شود که بدون لمس شخص دیگری روی آن‌ها تأثیر می‌گذارند.

به عبارت دیگر از پیکسیلیشن می‌توان به عنوان نوعی تکنیک جلوه‌های ویژه استفاده کرد، در صورتی که بخواهید اتفاق خاصی برای اشیا یا بازیگر اصلی بیفتد و صحنه خلاقانه‌ای را نمایش دهید. در دنیای تصاویر کامپیوتری (CGI)، استفاده از pixilation به عنوان VFX می‌تواند اثر شما را خاص و متفاوت کند.

در برخی موارد، مانند فیلم معروف و بحث برانگیز همسایگان (Neighbors, 1952) نورمن مک لارن (Norman McLaren) ، از پیکسیلیشن هم به عنوان یک ابزار داستان سرایی و هم به عنوان VFX استفاده می‌کند.

نمونه‌های معروف انیمیشن پیکسیلیشن

از Pixilation می‌توان هنگام فیلمبرداری یک موزیک ویدیو استفاده کرد، زیرا بسیاری از موارد معروف در این سبک انجام شده است. پیکسیلیشن، موسیقی هنرمندانی مانند گروه OK Go و خواننده‌ای مانند “Weird Al” Yankovic  را برای تماشا و شنیدن محبوب‌تر و جذاب‌تر کرده است.

به احتمال زیاد، معروف‌ترین نمونه انیمیشن pixilation در یک موزیک ویدیو، نمونه‌ای است که استاپ موشن سنتی نیز با آن ترکیب می‌شود که این خلاقیت در “Sledgehammer” از پیتر گابریل (Peter Gabriel)، به کارگردانی استیون آر جانسون (Stephen R. Johnson) دیده می‌شود.

این موضوع به این معنا نیست که قبلا از پیکسیلیشن در یک موزیک ویدیو استفاده نشده بود بلکه خود جانسون قبلا از این تکنیک برای “Road to Nowhere” گروه Talking Heads استفاده کرده بود. همانطور که خودتان می‌بینید، این ویدیو ویژگی‌های متفاوت تری داشت که آن را لایق ۹ جایزه موزیک ویدیویی   MTVسال ۱۹۸۷ کرد و به شهرت بالایی رسید.

در حوزه فیلم‌های کوتاه سنتی‌تر، فیلمسازی معروف به نام PES فیلم‌های محبوب زیادی با این تکنیک ساخته است. یکی از این فیلم‌ها به نام گواکامول تازه (Fresh Guacamole) کوتاه‌ترین فیلمی بوده که تاکنون نامزد دریافت جایزه اسکار شده است.

و در یک نمونه انیمه، در تیتراژ پایانی FLCL مقداری pixilation آمیخته با انیمیشن‌های سنتی را می‌توان مشاهده نمود. نکته جالب در مورد این مثال این است که pixilation در طول یکی از دنباله‌های انیمیشن سنتی شبیه سازی شده است.

پیکسیلیشن در دنیای امروز

امروزه از این تکنیک دوباره استفاده می‌شود و برای تولد فیلم‌های جذاب و بسیار بدیع کاربرد دارد. به عنوان مثال فیلم کوتاه لومیناریس (Luminaris, 2011) که ساخت آن ۲ سال به طول انجامید.

Pixilation هیچگاه به اندازه کافی بزرگ نشد که در تولیدات عمده مورد استفاده قرار گیرد. اما همچنان به عنوان ابزاری برای فیلمسازان جوانیست که می‌خواهند یک اثر منحصر به فرد و به یاد ماندنی خلق کنند.