همه چیز درباره Trent Shy ؛ پادشاه استاپ موشن های خمیری تهوع آور
بیننده باید معده‌ای قوی و حس طنز بالایی داشته باشد تا بتواند ویدئوهای ترنت شای (Trent Shy) را تحمل کند. البته شما تنها نیستید، بر اساس ویوهای صفحۀ اینستاگرام و یوتیوب ترنت شای، بیش از ۱۰۰ میلیون بیننده در تمام دنیا به پای این ویدئوها می‌نشینند تا بترسند و حالشان گرفته شود.
ترنت شای مثالی‌ست از این که چگونه یک کانال یوتیوب می‌تواند در مدت زمان کوتاهی این همه رشد کند و اعضای جدید بگیرد. ترنت شای متخصص استاپ موشن ترسناک است. این ترس از موقعیت ایجاد نمی‌شود و دلهره‌آور نیست بلکه مستقیما پوست و گوشت و خون است که به در و دیوار میپاشد و اعضای بدن انسان هستند که روی تخته ساتور و زیر نور دوربین قطع می‌شوند و طرف هم زنده می‌ماند و فریاد می‌کشد.
برای نمونه در یکی از ویدئوهای ترنت شای، جوانی مو آبی به نام فرانکی (Franky) به پیک نیک می‌رود تا روز خوبی را آغاز کند. ولی از بخت بد سیبی کرمو نصیبش می‌شود، او وقتی کرم را می‌بیند از ترس سرش به درختی برخورد می‌کند و کندوی عسلی را به زمین می‌اندازد، و به این ترتیب روز خوب و ایده‌آلش به بدترین نحو ممکن خراب می‌شود. بیننده باید ۵۴ ثانیۀ انتهایی ویدئو را به تماشای سرنوشت شوم فرانکی بنشیند.
ترنت شای فارغ التحصیل مدرسۀ واندو (Wando) است و در طول سال گذشته به جز فرانکی در صفحۀ یوتیوب خود ۲۸ ویدئوی دیگر هم آپلود کرده است. در سال ۲۰۲۰ ویدئوی (The Animation Trilogy) ۱۰۲ میلیون ویو، ۱۸۹ هزار لایک و ۶۳ هزار دیسلایک دریافت کرده است. صفحۀ یوتیوب این هنرمند در طول هفت سال توانسته به رقم ۵۶۰ هزار سابسکرایبر دست پیدا کند و در اینستاگرام هم تعداد ۱۲۶ هزار فالوئر دارد. او برای ساخت و انیمیت کردن هر ثانیه از ویدئوهایش ساعت‌ها وقت صرف می‌کند. البته اگر ساخت عروسک‌ها و قالب زدن اجزای صحنه و دکورها و سایر کارهای مربوط به ساخت استاپ موشن را در نظر نگیریم.
این هنرمند خودآموخته که متولد ۱۹۸۶ است، در کودکی فیلم‌های ترسناک زیادی را تماشا می‌کرده و بعد که به ساخت استاپ موشن خمیری روی آورده همان مواد خام اولیۀ ذهنی را در ویدئوهای خود به کار می‌برد. اولین تجربۀ ساخت استاپ موشن خمیری (Claymation) او ساخت ویدئویی با استفاده از خمیر بازی کودکان بوده است. او آنقدر به این کار علاقمند می‌شود که شغل اصلی خود را ترک می‌کند و در گاراژ ویلای شخصی خود در شهر سامر ویل واقع در کارولینای جنوبی آمریکا (Summerville, South Carolina) استودیویی برپا می‌کند و در همان‌جا به کاری که از کودکی در آن تبحر داشته، یعنی پردازش ایده‌های ترسناک در قالب استاپ موشن خمیری مشغول می‌شود.
او برعکس نام خانوادگی خود که به معنای خجالتی است، با غرور و افتخار بسیار به کار تولید انیمیشن اشتغال دارد و از ترساندن مردم و خشک شدن خون در رگهای بینندگان لذت می‌برد.
کاری که ترنت شای می‌کند این است که به کابوسهای شبانۀ ما جان می‌بخشد!
مجموعه استاپ موشن های خمیری claymation با موضوع شکنجه و قتل و آزار Trent Shy
شای در زمانی که هنوز آتلیه‌ای برای ساخت کارهای خود نداشت و حتی نگاهی جدی به این کار پیدا نکرده بود، ویدئوی تفریحی و جالب زامبی (Monster Zombie Claymation) خود را در کف آشپزخانۀ مادرش درست کرد. او فکر می‌کرد این ویدئو حداکثر هزار نفر ویو داشته باشد. ولی در کمال تعجب با هجوم تماشاچی‌های زیادی روبرو شد و همین حادثه تبدیل به نقطۀ عطفی در زندگی حرفه ای او شد.
انیمیشنی که شای بیش از سایر آثار به آن افتخار می‌کند، سه گانۀ تراژدی (The Animator Trilogy) نام دارد. این انیماتور به مادرش قول داده بود انیمیشن خوبی از کار در خواهد آمد. زیرا او حس کرده بود که این انیمیشن با بقیه تفاوت دارد. و همین هم شد: بیش از ۱۰۰ میلیون بازدید تا کنون!
به مادرم گفتم این خودشه! این همونیه که می‌خواستم، این درجه یک شده… من حتی گریه‌ام گرفته بود چون حسی که در اتمسفر اون انیمیشن بود خیلی سنگین بود. پر بود از عرق و اشک و خون.
همان‌گونه که بارها پیش از این گفته‌ایم ساخت فیلم به روش استاپ موشن کار بسیار پر زحمتی است. زیرا برای ۴۰ ثانیه از یک فیلم باید یک ماه مدام کار کرد. تازه بعد از آن نوبت به تدوین و برش فیلم می‌رسد تا همه چیز جمع و جور شود. برای همین هم هست که نتیجۀ کار این قدر دلپذیر است و مورد توجه واقع می‌شود. در دنیای امروز هر فیلمی ۳ ثانیه فرصت دارد که از خود دفاع کند و اگر خوب نباشد همان اول مردم به این نتیجه خواهند رسید که دیگر آن را تماشا نکنند. این قانون نانوشتۀ یوتیوب است.
یکی دیگر از کارهایی که شای (Shy) ساخته است یک پیکسلیشن (pixilation) است که در آن از بازیگر زنده استفاده می‌شود. او در این ویدئو دوستش را زنده زنده می‌خورد. البته نه به صورت واقعی بلکه با کمک قابلیت‌های تکنیک استاپ موشن. به همین خاطر است که این انیمیشن هم بسیار مود توجه مردم قرار گرفته است زیرا مغز آدمی از دیدن چنین صحنه‌هایی هنگ می‌کند.
همۀ آدم‌ها در هنگام تماشای فیلم‌های ترسناک احساسات عجیبی را تجربه می‌کنند. همین احساسات عجیب می‌تواند انگیزۀ خوبی برای فیلمسازان باشد تا بتوانند فیلم‌های ترسناک و عجیب بسازند. ترنت شای هم نمی‌تواند فیلم‌های رمانتیک و عاطفی بسازد و بیشتر دلش می‌خواهد در فیلم‌هایش خون به در و دیوار بپاشد و روده و معدۀ کاراکترها از بدن‌شان بیرون بزند تا بتواند بینندگانش را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.
در واقع برای ساخت فیلمی با بار احساسی و معنایی بالا مانند کورالاین (Coraline) کابوس شب پیش از کریسمس (The Nightmare Before Christmas) و غیره باید نویسنده و کارگردان زحمت زیادی برای فیلمنامه و آرایش صحنه بکشند تا بتوانند تماشاچی را به پای فیلم خود بنشانند. ولی کار فیلمسازان ویدئوهای کوتاه ترسناک راحت است: کمی رذالت و یک مغز بیمار کافی‌ست تا بتوان بیننده را از باز کردن فیلم در یوتیوب پشیمان کرد و از او دیسلایک گرفت.
در واقع یکی دیگر از قوانین نانوشتۀ یوتیوب این است که هر نوع اینتراکشنی اعم از لایک، دیسلایک، ویو، سابسکرایب یا همرسانی در حکم مورد توجه قرار گرفتن آن محتوا در فضای مجازی است و از آنجا که دیسلایک گرفتن از بینندگان راحت تر از لایک گرفتن از آن‌هاست لذا بیشتر کسانی که می‌خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند و در فضای مجازی معروف شوند این کار را از طریق ایجاد حاشیه انجام می‌دهند. البته مورد ترنت شای به دلیل مهارت بالای او در فیلمسازی و استاپ موشن کمی قابل اغماض است ولی در اصل مطلب چندان توفیری نمی‌کند. این هنرمند سعی می‌کند از طریق جریحه‌دار کردن احساسات بینندگانش و تحریک احساسات منفی از آن‌ها اینتراکشن بگیرد. مصداق بارز این ادعا در درصد بالای دیس‌لایک‌های ویدئوهای او در کانال یوتیوبش است.
به این آمار توجه کنید:
- The Animator Trilogy: 102 میلیون ویو، ۱۸۹ هزار لایک- ۶۳ هزار دیسلایک (۳۳ درصد)
- The Animator: 36 میلیون ویو- ۵۷ هزار لایک- ۲۷ هزار دیسلایک (۴۷ درصد)
- The Animator 2: 17 میلیون ویو- ۲۴ هزار لایک- ۱۰ هزار دیسلایک (۴۱ درصد)
و ….
در تمامی موارد بالا، گوگل دیس‌لایک‌ها را نیز به منزلۀ اینتراکشن و مورد توجه قرار گرفته شدن ویدئو توسط بینندگان در نظر می‌گیرد و به آن امتیاز می‌دهد.
ترنت شای در مصاحبه‌ای گفته است: من دوست دارم تماشاچیان ویدئوهای من بیایند و بگویند: هی! حالم بهم خورد. چطور جرات کردی چنین چیزهایی بسازی؟ و بقیه در پاسخ به او بگویند: بابا سخت نگیر. و در کل بیشتر تماشاچیانم پس از تماشای ویدئوها بگویند: این باحالترین چیزی بود که به عمرم دیده بودم.
قبلا هم گفتیم که شای اولین ویدئوی خود را با خمیر بازی کودکان ساخته بوده است. قصد او از ساخت این ویدئو این بود که برای نامزدش شیرین کاری کند و او را بترساند. بعد از یک هفته که دوباره به آن ویدئو نگاه می‌کند با خود می‌گوید: هی! این یه استاپ موشنه. و همین نقطۀ آغاز کار حرفه‌ای او می‌شود.
پسر خردسال ترنت شای هم استاپ موشن کار می‌کند و به پدرش ایده می‌دهد. یک بار او از پدرش خواست که از او در حال خوردن یکی از دوستانش عکس بگیرد، چون او در اصل یک کوسه است نه آدم واقعی! البته این ویدئو هیچ خون و خونریزی‌ای نداشت ولی ایدۀ خوبی برای شای پدر بود که بتواند یک بار دیگر تماشاچیانش را بترساند. او ویدئویی با همین ایده ساخت و در اینستاگرامش به اشتراک گذاشت و در کپشن نوشت: ایدۀ این ویدئو رو پسرم داده برای همین زیاد ترسناک نیست. شما به بزرگی خودتون ببخشید!
جادو :
انیمیت کردن و عکس گرفتن در واقع سه چهارم کار اصلی ساخت استاپ موشن است. ترنت شای برای هر ثانیه ۱۲ عدد عکس می‌گیرد. البته شاید گرفتن هر یک عدد عکس ۳۰ دقیقه طول بکشد. او به هر عکس به عنوان اثر هنری مجزایی نگاه می‌کند و در هر یک از آن ها سعی دارد که بهترین زاویه و تغییرات نسبت به حالت قبلی را پیدا کند. هرچه ترنت شای در این کار مهارت بیشتر پیدا می‌کند سرعت تولیدش هم کندتر می‌شود.
پس از طی این مرحلۀ سخت و طاقت فرسا جادوی اصلی آغاز می‌شود: ادیت کردن عکس‌ها و حذف ریگ‌ها، نخ‌ها و سیم‌های نگه دارنده. دیدن این که کاراکترها بدون این که روحی در بدن داشته باشند خودبه خود حرکت می‌کنند همان جادو است که جادوگران با عصای جادویی خود انجام می‌دهند. این پروسه، یک روش درمانی برای کسانی‌ست که به ساخت کار هنری معتادند. زیرا در آن می‌توانند بهترین و حرفه‌ای‌ترین وجه شخصیت خود را نمایان سازند و با اشتراک گذاری اثر خود در فضای مجازی از بینندگان خود لایک و حتی دیسلایک دریافت کنند.
حتما پیش از این بارها شنیده‌اید که می‌گویند این عصر، عصر تخصص است. با توجه به تعداد بالای بازدید صفحات هنرمندانی از این دست می‌توان نتیجه گرفت که این حرف کاملا درست است، زیرا تخصص باعث مهارت بیشتر هنرمند می‌شود و همین مهارت می‌تواند به بیشتر و بهتر دیده شدن کار کمک کند. نگاهی به آمار گوگل ترند هم می‌گوید که کانال یوتیوب ترنت شای تنها در جولای ۲۰۱۹ به طرز ناگهانی به عددی بسیار بالا، یعنی بالای ۶۵ هزار نفر رسیده است.
عوامل موفقیت ترنت شای
۱-ژانر
ترنت شای راه خود را پیدا کرده است و یک خط را دنبال می‌کند. هر هنرمندی وقتی روی یک خط مستقیم راه می‌رود نسبت به کسی که به شاخه‌های متعدد می‌رود، در پیمودن آن خط مهارت بیشتری کسب می‌کند. همین موضوع باعث حرفه‌ای شدن ترنت شای شده و او را در بین سایر هنرمندان ممتاز کرده است.
۲- تغییر (ترانسفورم- Transformation)
در ویدئوهای ترنت شای همیشه شاهد تغییر هستیم. تبدیل شدن، عوض شدن های ناگهانی و به دنبال هم، بدن‌های دفرمه شده و از شکل افتاده، صورت های له شده و بریده شده. کنده شدن اعضای بدن، این ها همه بیننده را میخکوب می‌کند و شاهد تغییراتی عجیب و زیر و رو شدن‌های بنیادینی می‌شود که برای قلب هر انسان سالمی ضرر دارد.
۳- سرگرمی+ اعجاب و ترسناکی
مردم در فضای مجازی به دنبال سرگرمی هستند و چه چیزی بهتر از ویدئوهای کوتاه کمتر از یک دقیقه. با این حال ممکن است اگر همه چیز در حالت رمانتیک و عاطفی باشد بیننده را خسته کند. به همین دلیل است که ترنت شای خون تازه‌ای در رگهای ژانرهای قبلی تزریق کرده و با سرگرم کردن بیننده با روشی غیر متعارف، راه خود را به درون ذهن بینندگانش باز کرده است.
صدای فریادهای کاراکترها که در ویدئوهای ترنت شای به گوش می‌رسند هم می‌تواند روی اعصاب و روان بیننده تاثیر زیادی بگذارد و او را بیشتر بترساند. او فکر همه چیز را کرده است.
۴- ظرافت در ساخت
اگر هر عکس برای انیمیت شدن و جایگیری کاراکترها و صحنه آرایی بتواند ۳۰ دقیقه از وقت هنرمند را بگیرد و برای هر ثانیه از انیمیشن به ۱۲ عکس نیاز باشد، حساب کنید برای ۶۰ ثانیه ویدئو چقدر باید وقت اختصاص داده شود.
تمام این وقت صرف دقت در ظرافت کار می‌شود و کار را به شکل واقعی و طبیعی جلوه می‌دهد. با این‌که همه ما می‌دانیم که این صحنه‌ها در اصل تپه‌ای خمیر قهوه‌ای و قرمز بیشتر نیستند اما باز هم با دیدن ویدئوهای ترنت شای دست و پای خود را گم می‌کنیم و شب‌ها به سختی به خواب می‌رویم. این جادوی ظرافت و دقتی است که ترنت شای در انیمیشن‌هایش به کار می‌برد.
۵- سرعت در اتفاقات
سرعت اتفاقات در ویدئوهای ترنت شای بسیار بالاست. بیننده پیش از آن که به خود بیاید و بتواند خود را جمع و جور کند همه چیز در جلوی چشمانش به شکل دیوانه‌واری تخریب می‌شود. اگر سرعت اتفاقات در ویدئوها پایین‌تر باشد به بیننده این مجال داده شود که فکر کند شاید آن حادثۀ شومی که در ذهن دارد اتفاق نیفتد و بیننده کمی امیدوار شود. ولی انیماتور به تماشاچی مجال نفس کشیدن نمی‌دهد و بی محابا اتفاقات عجیب با سرعتی زیاد و به صورت متوالی ردیف می‌شوند و یوتیوب را مجبور به درج هشدار در ابتدای هر ویدئو می‌کند.
ترنت شای به ما یاد می‌دهد که:
عجیب باشید. جالب باشید و حتی اگر لازم است ترسناک باشید. خشونت در دنیای مجازی به کسی آسیب نمی‌رساند.
شاید هم او می‌خواهد عواقب خشونت را بدون این که به کسی آسیبی برسد به افراد خشن نشان دهد. شاید ویدئوهای او یک آزمایشگاه مجازی باشد برای کسانی که خبر از عواقب کارهای خود ندارند.
برچسب‌ها:Trent Shy
مطالب پیشنهادی:
قوانین ارسال دیدگاه در ایستانما