مصاحبه با جناب آقای محمد خیراندیش، طراح کارکتر و استوری برد

به بهانه انتشار پوستر انیمیشن سینمایی «پسر دلفینی» به نویسندگی و کارگردانی جناب آقای محمد خیراندیش، شبکه ایستانما چهارشنبه شب میزبان آقای خیراندیش بوده و درباره اهمیت طراحی استوری برد و کارکتر در انیمیشن گفتگویی در قالب لایو اینستاگرام انجام گرفت.

محمد خیراندیش

مدرس و طراح کارکتر و استوری برد

متولد ۱۳۵۳

محل تولد: تهران

ساکن: تهران

تحصیلات: کارشناسی سخت افزار از دانشگاه آزاد

فعالیت در تولید انیمیشن در پوزیشن طراح کاراکتر، انیماتور، نویسنده و کارگردان از سال ۱۳۸۲ ، مدرس طراحی کارکتر و انیمیت ، تالیف کتاب طراحی کاراکتر هنرستان انیمیشن

ایده پردازی و طراحی کارکتر تیزر های تلویزیونی از زرماکارون، گلرنگ، پنبه ریز، ایرانسل
مدرس طراحی کاراکتر ، طراحی ذهنی ، مبانی انیمیشن و Storyboard
حضور بعنوان مربی در آکادمی شگفت انگیزان
کارگردان انیمیشن دم جنبونک ها
نویسنده و کارگردان انیمیشن پسر دلفینی

ویدیوی کامل مصاحبه شبکه ایستانما با آقای محمد خیراندیش

متن کامل مصاحبه با آقای محمد خیراندیش در لایو شبکه ایستانما

شبکه ایستانما: استاد خیراندیش سلام.
آقای خیر اندیش: سلام.

شبکه ایستانما: عرض ادب و احترام.
آقای خیر اندیش: بزرگوارید. شما خوبید؟

شبکه ایستانما: سلامت باشید. متشکریم. قبل از حضور شما استاد ، داشتیم با بچه‌ها صحبت می‌کردیم. با مخاطبینمون درباره بحث کرونا و اینکه این روزها دیگه همه جدا از کارشون، فکر و ذکرشون درگیر این مسئله هست و ما دعا می‌کنیم که هرچه زودتر تموم بشه و زندگی برگرده به روال عادی خودش.
آقای خیر اندیش: بله. به هر حال اتفاق جالبی نیست حضور همچنین ویروسی در بین ما و باید منتظر باشیم تا بره و کمک کنیم به رفتنش. هم مردم کمک کنند هم دولت کمک بکنه. همه کمک کنند که انشاالله شرایط به شرایط بهتری تبدیل بشه.

شبکه ایستانما: انشالله. اگر شما مقدمه خاصی مد نظرتون دارید بفرمایید، اگر نه که ما مستقیم بریم سراغ سوالات.
آقای خیر اندیش: من سلام می کنم به شما و دوستانی که این لایو رو دارن میبینن. اولین چیزی که خیلی دوست دارم تو این لایو بیوفته اینه که خیلی رسمی نباشه. هرچند شما و ساز و کار تون مطمئناً خیلی باکلاس و پیگیر هستین. من خودم خیلی دوست دارم این لایو یه لایو صمیمی باشه و بتونه ارتباط خوبی رو با دوستان داشته باشیم.

شبکه ایستانما: انشالله که همینطوره. من اول یه سوال از خدمتتون بپرسم. شما هم که دیگه یخ این گفت‌وگو رو با فرمایشتون شکوندین! فوتبالی هستید و رونالدینیو رو میشناسید؟!
آقای خیر اندیش: رونالدینیو رو که میشناسم و فوتبالی هم که هستم. رونالدینیو رو کیه که نشناسه؟!

شبکه ایستانما: استاد قبول دارین که خیلی آدم باهوش و کاربلدی بود؟ یک خصیصه خیلی مهمی که داشت این بود که چپ نگاه می‌کرد به راست پاس می‌داد. شما اومدید تو رشته آکادمیک تون سخت‌افزار خوندین ، بعد اومدین تو نرم‌افزار دارین فعالیت می‌کنین! رونالدینیویی وار دارین کار می‌کنین!
آقای خیر اندیش: خیلی بیشتر از اون! من تو نرم‌افزار هم فعالیت نمیکنم . من فقط تو آرتش دارم فعالیت می کنم یعنی از نرم افزار هم نرم‌افزاری تره. خب من دانشگاه سخت افزار خوندم ولی رشته ای که الان دارم کار می کنم طراحیه یعنی قبل از نرم افزار. یعنی من اون رو نگاه می کنم و می زنم تو گل! شوخی می کنم!

با موارد نرم افزاری کار خودمون هم ارتباط زیادی ندارم. هر چند که به هر حال اوایلی که وارد بخش انیمیشن ۳d شده بودم بعضی از دوستان میگفتن که این حلقه گم شده است. چون توی تبادل نظر و صحبتی اتفاق می افتاد، این پس زمینه ای که از اون ور داشتم بهم کمک می کرد تا زودتر برسیم به این فصل مشترک بین صحبت هامون. چون من ریاضی خوندم دانشگاه هم که مهندسی سخت افزار خوندم و دقیقاً بتونم بهتون بگم یک کلاس هنری هم شرکت نکردم قبل از این که وارد حوزه انیمیشن بشم.

شبکه ایستانما: دستتون درد نکنه بابت توضیح جامعی که دادین. بریم سر وقت اینکه چیشد که تو حوزه طراحی استوری برد و طراحی کاراکتر و انیمیشن رو آوردین و به این حرفه پرداختین؟
آقای خیر اندیش: توبحث طراحی استوری برد من برای کارهای خودم استوری برد میزنم. طراحی کاراکتر به هرحال کاری هست که تخصص خودمه و علاوه بر کارهای خودم و برای خیلی از پروژه های دیگه هم طراحی کاراکتر انجام میدم . بعد از این که صحبت‌های اولیه رو با دوستان کردیم، بحث طراحی کاراکتر بود که استوری بورد هم اضافه کردیم که تو این زمینه هم اگر چیزی باشه در خدمتتون هستم.

شبکه ایستانما: این که چی شد شما به شخصیت‌هایی که خلق میکنین، تصمیم گرفتین که روح ببخشین و در واقع ارتباط بیشتری رو بتونیم با این کاراکتر و شخصیت هایی که شما خلقش کردین برقرار کنیم؟
آقای خیر اندیش: سوالتون یک پروسه طولانی و مهم هست. این که شما روی فیلمنامه مسلط باشین. اینکه شخصیت ها رو بشناسین و بدونین لول شخصیت و کاراکتر توی فیلمنامه تو چه مرحله ای هست. تو چه تیپ‌ کاری هست یا این که سیاهی لشکر کارتون هست. برای هر کدوم از این ها یک مدل دیزاین رو باید انجام بدین.

هرچند این ها باید با یک زنجیر ناپیدایی به همدیگه وصل باشند یعنی شما باید کارتو از نظر گرافیک، از نظر پروداکشن دیزاین با یک اتصال ناپیدایی به هم وصل باشند. ولی جنسی که ما طراحی میکنیم برای کاراکترهای اصلی و کاراکترهای فرعی و سیاهی لشگرها متفاوت است. برای این که بهشون روح بدین. به نظرم دوتا مقوله را باید بهشون مسلط باشیم.

یک به طراحی فرم توجه کنیم مثلاً اگر من بخوام یک آدمی رو طراحی کنم، مثلا یک آدم چاق رو بخوام طراحی کنم یا یک پرنده شکاری رو بتونم خوب طراحی بکنم. اینها مقوله‌های فرم هست که اگر بخوام من ادبیش رو بگم فرم میشه اسم و صفت. اگر شما اسم و صفت رو بتونید طراحی بکنید، فرم رو درآوردین. تا اینجای کار ۵۰ درصد قضیه رو انجام دادین.

برای همین هم بچه ها باید بتونن طراحی شون رو تو این زمینه قوی بکنن. آناتومی رو بتون بکشن. ۵۰ درصد بعدی که ضعف اون توی طراح های ما هم بیشتره ، در آوردن و مشخص کردن حالت توی کاراکتر میشه گفت که اگر ما یک جمله رو برای کاراکتر بخوام بگم توی این فرمت ادبی و دستور زبانی، میشه فعل و قید. این پرنده بامزه که اسم و صفتش هست داره با خوشحالی آواز میخونه. خوشحالی آواز خوندنش میشه همون بخش فعل و قید.

اگر بچه‌ها بتونم توی طراحی هاشون این چهار مورد رو تمرین کنن، هم فرم، هم حالت، هم آناتومی، هم فیگوراتیو میشه گفت که کاراکتر شون زنده میشه. اگر شما بخواهید یک کاراکتری طراحی بکنید، مثلا یک پلیس افسرده رو به بخواین بکشید یا اصلا بخواهیم در مورد پلیس غمگین صحبت کنیم، پلیس غمگین فرم طراحی و اینکه این الان داره به چی فکر می کنه و با چه حالی داره یا این پلیس غمگین مثلاً الان داره به قضیه ای خاص فکر میکنه، طراحی بکنیم انگار کاراکتر روح پیدا کرده و زنده هست.

شبکه ایستانما: برای اینکه ما بخواهیم در واقع هنر دست و اتو زدن رو یاد بگیریم، خود شما چطوری مهارت رو به خودتون اضافه کردین. با توجه به اینکه رشته شما نبوده و تو هیچ کلاسی هم شرکت نکردین.
آقای خیر اندیش: نگاه کنین وقتی شما توی خودتون سطح اشتیاق رو به یک سطح بالایی میرسونین مثلاً به قول خودتون درباره رونالدینیو صحبت کردیم. این رونالدینیو وقتی خودش میگه بهترین هدیه ای که گرفته یک توپ رو پسرعموش بهش هدیه داده و این دیگه شده دوستش. شایدم مارادونا بوده! این عجین شده باهاش و باهاش هی سر و کله زده.

توی هر مهارتی که میخواین در شاخه های هنری ورود پیدا کنین، یک قسمت جاده خاکی دارید، یه قسمتی هست که رانندگی زیاد توش لذت بخش نیست. این جاده خاکی رو باید بگذرونیم. این جاده خاکی زمانی که شما دارید تحمل می کنین، برمیگرده به وقتی که خیلیا بهم میگن وقتی شما دارید طراحی می کنی چطور از دیدن کاراکترهای خودت هم کیف می کنین. خوش به حالت ما یه چیزی تو ذهنمون داریم که وقتی می کشیم زیاد کیف نمی‌کنیم. توصیه من اینه که دوستان متوقف نشن و به حرکت دادن ادامه بدهند.

روش خودم به این صورت بوده که (البته واسه هر شخصی میتونه یک روش بوده باشه). من روشم دیدن انیمیشن دو بعدی، انیمیشن های کلاسیک، رابین هود، شمشیر در سنگ، ۱۰۱ سگ خالدار ، گربه های اشرافی و کتاب جنگل. وقتی اینها رو می دیدم انقدر لذت می بردم که خودم شروع می کردم به طراحی کردن. طراحی کردم و طراحی کردم این طراحی کردن انقدر اومد تو زندگی من.

من دیر وارد دنیای انیمیشن شدم. اینکه دانشگاه رو گذروندم، چند سال هم تدریس می‌کردم. رشته‌های غیر مرتبط با هنر مثل زبان برنامه نویسی انجام می‌دادم ، زبان انگلیسی، ریاضیات یا حتی ادبیات و اتفاقی که افتاد اون زمان هم بچه‌ها می‌دیدند تنها چیزی که برام مهم بود این موضوع بود که کنارش هم یه کاراکتر هم می‌کشیدم. این طراحی انقدر اومد توی زندگی من که منی که غذا سفارش میدادم مثلا الان مردم میرم داخل گوشی هاشون و گوشیشون رو چک میکنن. من روی کاغذی که سفارش داده بودم، نقاشی میکشیدم یا روزنامه کنار دستم بود سالم نمی موند. دور تا دور این روزنامه رو پر از نقاشی می کردم. این تمرین باعث شد که کم کم این لذت از جاده خاکی بیام تو اتوبان تا وقتی گاز میدم لذت ببرم. در نهایت هم اگر بسترش رو هم بتونیم مهیا کنیم که این سرعت بیشتر خودشو نشون میده.

شبکه ایستانما: استاد کدوم کار شما رو به بازار کار معرفی کرده؟
آقای خیر اندیش: من به عنوان انیماتور کارم را شروع کردم. انیماتور دو بعدی و یک انیمیشنی بود به اسم هوهو خان باد مهربان . من وارد استودیو پارسیما شدم. اون زمان و به عنوان انیماتور کارم رو شروع کردم و فکر می کنم تا قسمت یازدهم انیمیشن هوهوخان باد مهربان، بعنوان انیماتور وارد کار شدم و تا قسمت سیزدهم طراحی کاراکتر هم کردم توی همون مجموعه و کاراکترهایی که خودم طراحی می‌کردم انیمیت می‌کردم و متحرک سازی شروع شد.

بعد از این کار های دو بعدی و سه بعدی انجام دادم جا داره یه تشکر هم بکنم از کسی که به من اعتماد کرد. بخصوص برای کسی که تا الان کار طراحی کاراکتر انجام نداده بود و دانشگاه نرفته بود و زمینه قبلی برای انجام این کار نداشت. ایشون اشتیاق من رو دید و حالا شاید استعدادم رو هم دید، روز اول اولین کار من یه کار سه ثانیه ای بود. آقای مجید شاکری از انیماتورها و هنرمندان خوب انیمیشن هستند. ایشون این اعتماد رو به من کردند و و اجازه دادند از همون بدو ورود به عنوان انیماتور شروع به کار کنم و این کار رو کردم. البته شغل دومم بود تا ۲ سال بعد از اون ، ولی بعد از اون شد شغل اصلی.

شبکه ایستانما: الان شما اولویت تون چیه؟ خلق اثر یا آموزش؟
آقای خیر اندیش: قاعدتاً خلق اثر… من آموزش دادن را به دو دلیل انجام میدم. یکیش به خاطر اینکه خودم چیزی یاد بگیرم و چیزی که در ذهن خودم هست دسته‌بندی درست تری رو پیدا کنن و عملاً به همین خاطر هست که آموزش میدم. البته در کنار این که یک درآمدی هم بتونم داشته باشم. ولی تولید اثر و خلق اثر کار اصلی و علاقه اصلی منه.

شبکه ایستانما: بله، قطعاً هم جذاب تره… بحث اهمیت طراحی استوری و کانسپت آرت چیه؟
آقای خیر اندیش: اجازه بدین توی دوتا مقوله این موضوع را خدمتتون بگم. بحث استوری برد اینقدر مهم هست، روی انیمیشن میتونم بگم که توی استوری برد انیمیشن خلق شده و بعداً به سینما راه پیدا کرده و اونجا هم استفاده می‌کنن. کارهای حرفه حرفشون رو با استوری برد می‌زنن. توی هالیوود و کشورهایی که کار حرفه‌ای انجام می‌دن حتی فیلم های خودمون، همونایی که قراره کیفیت بالایی داشته باشه، استوری بردش رو طراحی می‌کنن.

اما توی انیمیشن جایگاه خیلی ویژه‌ای داره. تولید انیمیشن همونطور که میدونین خیلی گرون و سنگین و پر زحمت هست. استوری برد باعث میشه که ما داستانمون رو قبل از اینکه وارد جزئیات تولید بشه، سعی می کنیم یک بار فیلم رو ببینیم. اتفاقی که تو این اواخر افتاده و پررنگ شده مثل کمپانی پیکسار ، ویژوال استوری تلینگ (visual storytelling) می‌کنند. یعنی داستانگویی رو هم به صورت تصویری انجام می‌دهند. فیلمنامه لزوماً این نیست که یک متن کامل سفت و تمام شده باشه و بعدش بیان شروع به استوری برد کشیدن کنن.

خیلی جاها ایده هایی که برای خوب شدن داستان هست رو توی نماهایی انجام میدن که بهش میگن ویژوال استوری تلینگ. مثلاً کسی که داره استوری برد میزنه رو بهش نمیگن طراح. بهش میگن استوری برد آرتیست (Storyboard Artist). یعنی کسی که داستان رو پیش میبره و خیلی مقوله مهمی هست. دوستانی که الان تو بخش انیمیشن دارند کار می‌کنند به نظر من ضعف انیمیشن هامون این قسمت هست.

بحث داستان هم هست و داستان هم توی انیمیشن هر چقدر به سمت ویژوآل بره، کیفیت کار به نظرم بالاتر میره. بحث بعدی کانسپت آرت (Concept art) هست که فرمودین. قاعدتاً ما مود تصویر ، نور و رنگ، گرافیک و همه این ها رو توی کانسپت مشخص می‌کنیم ؛ چه برای کاراکتر و چه برای فضاسازی.
این کانسپت اولیه هست که ما رو به یک سرزمین جذاب‌تری هدایت می کنه و چون توی انیمیشن همه چیز از هیچ به وجود میاد مثل سینما نیست. البته سینما هم خیلی وامدار این روش هست، ولی توی انیمیشن همه چیز از هیچ به وجود میاد. اون کانسپت باعث شکل‌گیری اون دیزاین و مود میشه توی صحنه و عملاً شما با یک کانسپت خوب می تونید تا حدود زیادی تثبیت کنید تصویر خودتون رو.

شبکه ایستانما: اگر قرار باشه که یک طراحی کاراکتری اتفاق بیفته ، شما چه پیش نیازهایی رو لازم دارین؟ مثلا از قبل باید درباره کار بدونین یا کارفرما چیزی رو در اختیارتون قرار بده یا خودتون هستید که این طراحی رو شکل میدین و بعدش به اونها عرضه می‌کنین؟
آقای خیر اندیش: من سوالتون رو با یه سوال دیگه جوابمیدم. مثلاً فرض بکنیم ما یک کاری داریم که اکشن و بزن و بخور داره توش و صحنه‌های تعقیب و گریز داره. کاراکتر اون باید زخمی بشه، از ساختمون بپره. شما فکر می‌کنید باید براش کدوم بازیگر رو انتخاب کنیم؟ می‌خواهین هالیوودی بگین یا ایرانی بگین، فرقی نمیکنه.

شبکه ایستانما: استاد بنده جیمز باند رو انتخاب می کنم!
آقای خیر اندیش: بین لئوناردو دی کاپریو و جکی‌چان انتخاب داشته باشیم چی میگین؟

شبکه ایستانما: من قطعا جکی چان رو انتخاب می کنم؟
آقای خیر اندیش: یا همون طور که خودتون گفتین اگر بخواهیم جیمزباند رو در نظر بگیریم. ما بدون داشتن داستان نمیتونم درباره طراحی کاراکتر تصویری داشته باشم. باید داستان و اتفاقاتی که از طرف نویسنده میاد رو داشته باشم تا بتونم تصویرسازی بکنم، تحلیل بکنم، پیشنهاد بدم و در نهایت برسم به طراحی کاراکترم.

بعد از اینکه ما داستان رو داریم، یکسری چک‌لیست هایی هست. مثلاً ما توی داستان یه وقت هایی ما خلاصه داستان رو داریم یا اینکه بخشی از داستان و یک قسمتی از اون رو داریم که هنوز کامل نوشته نشده و قراره موازی انجام بشه. شما طبق این چک لیست میتونید کاراکتر رو طراحی کنید و بتونیم بفهمیم که کاراکتر تون چه شخصیت پردازی داره. کاراکترتون شجاع هست یا تو بچگیش مثلاً از بلندی می‌ترسید یا نه! این ابزارها میتونه بهتون کمک بکنه که حتی از فیلمنامه هم یه قدم جلوتر برین. حتی توی فیلمنامه اولیه تا بتونیم کاراکتر رو بیشتر بشناسیم و تصویر ذهنی بهتری برایش داشته باشیم.

شبکه ایستانما: اگر بخواهیم به صورت عنوان وار بگیم ، سیر تکامل ایده پردازی های شما برای خلق یک کاراکتر به چه صورته؟
آقای خیر اندیش: اتفاق بدی که ممکنه بیفته برای ما طراح‌ها که ممکنه همین اتفاق در سینما هم بیفته این هست که ما به تکرار بیفتیم. کارهای قبلی خودمون یا همچین چیزی رو هی تکرار بکنیم. مثل سینما که همیشه پیشنهاد های مشابه برای کارها به بازیگر میشه. آقای پرویز پرستویی سال‌های زیادی هست که شبیه آژانس شیشه‌ای دارند بهشون پیشنهاد کاری میدن!

ولی برای اینکه از این قضیه یک مقدار فاصله بگیریم، من میرم شروع می کنم به جستجو کردن. دیزاین های افراد مختلفی که ممکنه انجام داده باشند و من به کارهاشون علاقه مند باشم و قدرت دستشان رو دوست داشته باشم، شروع می کنم به دیدن کارهاشون . از یک طرف دیگه هم تحقیق دیگه ای در مورد کاراکتر های رئالی که به کاراکترهای من بخوره انجام میدم. بعضی از کارها مثل کارهای انتزاعی و خیلی از کارهای فانتزی این کار رو نمیتونید بکنید. مثلاً کارهای رئال رو بیاریم انجام بدیم. مثل خیلی کارهایی هستن که ما شخصیت های مشابه رو می‌بینیم و همچین المان هایی رو داره و من می خوام تو کار خودم ازش استفاده بکنم.

این تغییرات روی کاراکترهای رئال و کاراکترهای دیزاین شده هست. من می‌بینم و یکسری اتود آزاد میزنم. بهش میگند بلو اسکچ. ای اتودها باعث میشه که من توی یک فضای نچندان استاتیک توی تعلیق قرار بگیرم یعنی از اول اگر من بخواهم یک دیزاین خیلی دقیق رو انجام بدم، باعث میشه که خلاقیت کار کم بشه.

وقتی من اسکچ میزنم روی یکسری خطای آزاد وقت میزارم و بهم اجازه میده که روی این فکر کنم. یک سری چیزها نم نم تو کاراکتر هم نمود پیدا می‌کنه مثلاً می بینم که این مدل چشم مخصوص این کاراکتر هست. بعد برمیگردم روی مدل های دیگه و یک نمونه دیگ ای از کارها رو انجام میدم. اون چشم رو توی بقیه حالت ها هم ببینم. تا در نهایت چندتا اتود اولیه داشته باشم که همشون المانهای خوبی داشته باشن.

طرح های اولیه خودم رو میام با کارگردان و کارگردان هنری به اشتراک میذارم و می ببینم انتخاب اونها چی هست و در نهایت بعضی وقتا از المان‌های دیگه از جاهای دیگه انتخاب می‌کنم و روی هم سوار می کنم که این کاراکتر مجهزترین کاراکتری باشه که برای ایفای نقش انتخاب می کنم.

شبکه ایستانما: پس استاد من بخوام یک جمع‌بندی داشته باشم شما توصیه می کنین که نمونه کار زیاد ببینیم و با هنرمندان مختلف جهان بیشتر آشنا بشیم؟
آقای خیر اندیش: بله… دقیقا درسته. ولی یه نکته دیگه که بگم خدمتتون اینه که مثلا اگر بخواهیم کاراکتر فیلم رو طراحی بکنیم، نیاز هست که مثلا آناتومی فیل رو باهاش آشنا باشیم و حتی آناتومی پستانداران رو بدونیم و حتی کاراکترهای مشابه می تونه کمک کنه و برای این که بدونیم این کاراکتر چجوری خلق شده و بتونه تسلط بیشتری رو داشته باشیم، میتونه بهمون کمک بکنه.

شبکه ایستانما: استاد شما به لحاظ سفارش طراحی تا الان سفارش کاری تو حوزه استاپ موشن برای استوری برد و طراحی کاراکتر داشتین؟
آقای خیر اندیش: بله من چند تا سفارش طراحی کاراکتر توی استاپ‌موشن داشتم. استوری برد خیر، طراحی کاراکتر چندتایی داشتم.

شبکه ایستانما: طراحی پاپت های استاپ موشن با طراحی دو بعدی و سه بعدی توی انیمیشن چه فرقی دارن؟
آقای خیر اندیش: قاعدتاً محدودیت‌هایی وجود داره. لذت های خودش رو هم داره. اول اینکه استاپ موشن میتونه خمیری باشه یا پاپت داشته باشه. این تاثیر گذار هست توی طراحی نهایی کاراکتر . اینکه به‌هرحال توی انیمیشن سه بعدی یا دو بعدی یکسری محدودیت هایی مثلاً ایستایی یک کاراکتر مطرح نیست و میتونیم هلش بکنیم ولی توی استاپ موشن باید حواستون باشه که اندازه سرش نسبت به بدنش برابر باشه یا اینکه مفصل بندی ها با یک استانداردی جلو بره…

البته استودیو های روز دنیا مثل استودیوی لایکا دیگه از سد خیلی از این محدودیت‌ها تونستن بگذرن و با پرینترهای سه بعدی میان تمام اجزای کاراکترها رو پرینت می گیرند و رنگ می کنن و آماده سازی می کنن. برای هر جور اغراقی آماده ان ولی ما باید محدودیت های خودمون رو بدونیم. اینکه اسکلت هایی که داریم محدودیت هایی داره و متریال هایی که استفاده میشه ، ممکنه توی حرکتهای زیاد آسیب ببینه. همه جور اتفاقاتی موقع ساخت استاپ موشن ممکنه بیفته که باید در جریان این موارد باشیم و حواسمون باشه.

شبکه ایستانما: خیلی از کارهایی که شما توی پیجتون قرار میدینف سیاه و سفیده . قراره رنگ بهش اضافه بشه یا نه به همین شکل قراره استفاده بشه؟
آقای خیر اندیش: البته من لزوماً همه کاراکترهام سیاه و سفید نیست. اینستاگرامم یک سر و شکلی داره که من این گرافیک رو برای اینستاگرام انتخاب کردم. به هر حال خیلی کاراکترها رنگ شدن. حالا کاراکترهای پایین تر و نمونه کارهای دیگه ای توی صفحم قرار دادم که رنگی ان. برای خیلی از مشتری ها هم این کار رو انجام میدم. برای همین مقوله کاراکتر دیزاین و طراحی کار و دیجیتال پینت مقوله تفکیک شده اگر باشه ما میتونیم حتی هر کدوم رو بصورت تخصصی دنبال کنیم. من تا این مرحله کار که اسکچ زده میشه و لاین آپ میشه ، خیلی بهش علاقه مندم و سعی کردم این جور کارها رو بذارم که اینجور کارها رو بتونم سفارش بگیرم.

شبکه ایستانما: استاد اگر اجازه بدین من این نوید رو به به مخاطبان عزیز شبکه ایستانما بدم که قراره تنها انیمیشن جشنواره فجر امسال با حضور شما و اثر بسیار فاخر شما به نام پسر دلفینی(Dolphin Boy) رونمایی بشه….
آقای خیر اندیش: بله. پسر دلفین (Dolphin Boy) حاصل زحمت چند ساله من و تعداد زیادی از عزیزان هست که برای اون زحمت زیادی کشیدیم. یک تیم خیلی حرفه‌ای و خوب در بخش های فنی و بخش‌های هنری زحمت کشیدند. تو بخش داستان و بخش‌های تهیه‌کنندگی یک تیم حرفه‌ای کار کرده و پسر دلفین شکل گرفته. فعلاً برای جشنواره فجر ما تنها انیمیشنی هستیم که متقاضی حضور رو پیدا کرده و امیدواریم که مردم و دوستان ببینند و لذّت ببرند.

شبکه ایستانما: شما چه بازار کاری برای این هنر متصور هستین؟ یعنی به لحاظ درآمدی کسی که میاد تو این حوزه کار میکنه آیا میتونه به لحاظ مالی اقناع بشه و هیچ مشکلی نداشته باشه؟
آقای خیر اندیش: من اگه بخوام در مورد خودم مثال بزنم باید بگم که هر کسی به مدل کاری خودش بستگی داره، نه لزوماً سطح کارش. ببینیم سطح کار یک چیزی هست که مربوط به تبلیغ خودت هست اینکه دیگران شما را بشناسند و بتونم به شما سفارش کار بدن و بخوانت برای کارهای مختلف کیفیت کارت رو ارتقا بدید و خیلی چیزهای مختلف قاعدتاً دخیل هست ولی به نظر من حوزه خوبی هست و من زندگیم داره از این راه میچرخه.

شبکه ایستانما: چطور میشه که علاقه‌مندان خودشون رو به بازار کار معرفی بکند.
آقای خیر اندیش: ما دوتا بازار کار داریم. یکی بازار کار مربوط به بازار کار مشتری مستقیم هست مثلاً تو بحث تبلیغات میتونن سمت مشتری مستقیم برن و کارهاشون رو توی فضاهای مجازی پخش می‌کنن و مشتری پیدا بکند. یا مدل دومش استودیوهایی هستن که بچه هایی که کار می کنن در قالب گروه هایی درفضای مجازی، نمونه کارهاشون رو میذارن و تهیه‌کننده و کارگردان های مختلفی توی این گروه‌ها هستند که میتونن ببینن.

اینستاگرامشون کار بکنه، شبکه‌هایی مثل لینکدین رو فعال کنن و نمونه کار قرار بدن. الان هم بازار کار ما بازار خوبی شده چون ما مشتریان خارجی هم داریم. کم کم داریم از مرزهای جغرافیایی رد میشیم و بازار بزرگتری طلب میکنه. با یک رزومه خوب و پورتفولیوی مناسب بیان و کاراشون رو اینجوری تبلیغ کنن.

کار ثابت هم می تونن داشته باشن. در کنارش خودشون رو به استودیو ها معرفی بکنن.

شبکه ایستانما: استاد فاصله ای که بین تولید آثار ما و تولیدات کشورهای غربی و اروپایی رو میشه به این راحتی پوشش داد و یا نیازمند یکسری زیرساخت‌های هستیم و یک زمان بسیار طولانی نیاز داریم؟

آقای خیر اندیش: باید اول بررسی کنیم ببینیم که چی دادیم و چی گرفتیم. ببینین ما هنرمندهای خوبمون دارن میرن برای اونها کار بکنن. اونها دانشگاه های خوب دارن و اساتید دانشگاهی شون آدم‌های کاربرد بلدشون هستن. استودیوهای پایداری دارند و اتفاقی که داره میوفته اینه که دارن حمایت میشن.

حالا من این قضایا رو به صورت کلی گفتم . قسمت مثبتش این هست که از این تکنولوژی و این هنر ما قاعدتاً میتونیم خبر دار بشیم و راهی که اونا رفتن رو بریم. با این اولویت که اهم و غیر اهم بکنیم و ببینیم چه چیزی برای ما و تولید انیمیشن مهمتره و ارزش بیشتری داره که کار ارتقا پیدا بکنه. اگر مثلاً ما کارمون ۲ میلیارد تومان هزینه سینمایی میشه، اون سمت زیرساخت‌ها رو دارند و متخصصش رو هم دارن.

خوبای ما میخوان برن اونجا باشن. همه این اتفاقات رو دارن. حالا ما چی بسازیم و چجوری بسازیم که با این محدودیت ها بتونیم یه کار حرفه‌ای رو انتقال بدیم، باید بگردید دنبال چیزهایی که ضریب میگیره توی کار . مثل کنکور که مثلاً دروسی مثل ادبیات ضریب ۴ داره یا زبان انگلیسی ضریب ۲ داره. همین اتفاق توی پروسه کاری ما می افته و ما نیاز داریم بررسی کنیم و ببینیم نیروهای خوب رو کجاهایی که ضریب دارن میتونیم استفاده کنیم.

مهمترین بخش توی انیمیشن داستان اونه. اگر یاد بگیریم داستان خوب بگیم، هر چقدر هم تو بخش‌های دیگه ضعیف باشیم، اون رو پوشش میده. توی ویژوال کار هم کاراکتر انیمیشن میتونه تاثیر گذار باشه.

شبکه ایستانما: با توجه به اینکه یکی از نکات مثبت ما ایرانی ها توی فرهنگ کهنی که داریم و توی ادبیات کهن ما، داستان روایی خیلی کاربرد داره و این انتقال فرهنگ توی کشور ما از نسلی به یک نسل دیگر با توجه به همین داستان ها بوده و ما به نظر تو این حوزه بسیار قوی تر می تونیم ظاهر بشیم.
اگر بخواهیم به عنوان آخرین سوال از خدمتتون بپرسیم ، چه منابع مطالعاتی رو برای مخاطبین ما پیشنهاد می کنین؟

آقای خیر اندیش: الان ما محدودیت منابع نداریم مثلاً خانه آکادمی هست که درباره استوری برد و استوری تلینگ دوره‌های رایگان رو قرار داده و اساتید پیکسار اونجا موارد رو میگن. رایگان هم هست.

کتاب‌های خوبی هم هست برای بحث داستان. کتاب “داستان” نوشته رابرت مک کی خیلی ارزشمند هست. دوستان اگر اون رو مطالعه کنن، خیلی کمک کننده خواهد بود. تو بحث طراحی و دیزاین هم الا ماشاالله نمونه کار ها توی اینستاگرام هست و یک رقابتی توی نمایش کارها هست و همه بهترین کارهاشون رو دارن عرضه می‌کنن.

بچه ها ببینند و طراحی کنن و یاد بگیرن. از نظر نرم افزار و تکنیکی هم یوتیوب قربونش برم همه‌جور آموزش رو هم گذاشته و شما میتونید توی کلاس های آنلاین و رایگان اون شرکت کنین. دانشی که یک زمانی به سختی به دست می‌اومد رو الان با ساده ترین روش ممکن یاد بگیریم.

شبکه ایستانما: اگر قرار باشه یک جمع بندی و سخن پایانی با مخاطبان شبکه ایستانما داشته باشین، با جان و دل شنوا خواهیم بود.
آقای خیر اندیش: صحبت خاصی نیست. بابت مشکل اینترنتی هم که توی این لایو داشتیم من پوزش می طلبم که البته عذر خواهی رو باید عزیزان مسئول داشته باشند و ما حداقل امکانات رو برای این کار فراهم کنیم.
من هم تنها نکته ای که تو زندگیم به عنوان سرلوحه زندگیم بود رو خدمتتون میگم. اونم این بوده که شکایتمون رو کم بکنیم و اصطلاحاً غر زدن هامون رو به حداقل برسانیم.
مطالبه حتماً داشته باشیم ولی با غر زدن متفاوت هست و اگر ما بتونیم این مشکل رو توی خودمان حل کنیم قطعاً سرعت پیشرفتمون بیشتر خواهد بود.

شبکه ایستانما برای آقای محمد خیراندیش و خانواده محترمشون آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون داره.