توماس ادیسون و اختراعات مرتبط با فیلم و انیمیشن
با شنیدن نام توماس ادیسون، اولین چیزی که به ذهن شما خطور می کند چیست؟ لامپ؟ تلگراف؟ گرامافون؟ احتمالا برایتان جالب است که بدانید این مخترع مشهور به تولید فیلم و انیمیشن هم پرداخته و یکی از اولین انیمیشن های استاپ موشن توسط تیم ادیسون تولید شده است.
فیلم سرگرمی در یک فروشگاه نانوایی (Fun in a Bakery Shop) یک نمونه بازمانده از استاپ موشن های قدیمی است که توسط شرکت توماس ادیسون در سال ۱۹۰۲ تولید شد. داستان آن در فضای داخل نانوایی اتفاق می افتد و ژانری کمدی دارد.
استاپ موشن Fun in a Bakery Shop اثر استودیوی توماس ادیسون
نوآوری، یک درصد الهام روح است و نود و نه درصد عرق‌ریختن و تلاش‌کردن
ارتباط توماس ادیسون با اختراع فیلم
توماس آلوا ادیسون (Thomas Alva Edison) (۱۸۴۷ –۱۹۳۱) مهندس، مخترع و کارآفرین اهل ایالات متحده آمریکا بود که به عنوان بزرگترین مخترع تاریخ آمریکا توصیف شده است. او در آمریکا و سایر کشور های جهان، حدود ۱۰۰۰ اختراع را به نام خودش ثبت کرده است.
بعضی اوقات ممکن است یک اختراع، به شما ایده ای دهد تا چیز دیگری بسازید. این همان اتفاقی است که برای توماس ادیسون و صنعت فیلم رخ داد. وقتی او دستگاه پخش صدای گرامافون را اختراع کرد به این فکر افتاد که یک دستگاه تصویری نیز درست کند.
ادیسون در اکتبر ۱۸۸۸ گفت: “من در حال آزمایش بر روی ابزاری هستم که آنچه را که گرامافون برای گوش انجام می دهد، برای چشم انجام می دهد.” در واقع، به نظر برسد که تصاویر حرکت می کنند و بتواند چیز هایی که در حال حرکت هستند را ضبط و پخش کند.
آزمایشگاه ادیسون موفق شد دوربین فیلمبرداری کینتوگراف (Kinetograph) و دستگاه پخش فیلم کینتوسکوپ (Kinetoscope) را اختراع کند. البته این کارها بیشتر توسط دستیار ادیسون، ویلیام کندی لوری دیکسون (William Kennedy Laurie Dickson) انجام شد.
فیلم در کمتر از یک دهه به یک صنعت سرگرم کننده موفق تبدیل شد و کینتوسکوپ تک بیننده که شبیه شهر فرنگ بود، جای خود را به پروژکتور های پخش فیلم برای مخاطبان با تعداد زیاد داد.
شرکت تولیدی ادیسون (که بعداً با نام Thomas A. Edison, Incشناخته شد) نه تنها دستگاه فیلمبرداری و نمایش فیلم را ساخت، بلكه چند استودیو فیلم سازی تاسیس کرد و به تولید فیلم برای مخاطبان عمومی پرداخت.
بیشتر فیلم های اولیه، واقعیت هایی از افراد مشهور، رویدادهای خبری، بلایا، محل کار افراد، شیوه های جدید سفر و فناوری، نماهای دیدنی، نمایشگاه ها و … بودند. با کاهش محبوبیت این موضوعات، تولیدات این شرکت به سمت نمایش های کمدی و درام تغییر یافت.
در این مطلب به تاریخچه مختصری از روند کارهای شرکت ادیسون که مرتبط با فیلم و انیمیشن هستند، می پردازیم.
اختراع دوربین فیلم برداری و پخش کننده ی فیلم
شاید برای شما هم سوال باشد که فیلم چه زمانی و توسط چه کسی اختراع شد؟
باید بگوییم که اختراع فیلم، مشابه با اختراع دوربین عکاسی در طول دهه های مختلف، مخترعان زیادی داشته است. یعنی سالیان سال هر کس به ایده ها و مدل های قبلی یک نوآوری اضافه کرده و آن را رشد داده است. به همین دلیل نمی توان گفت که دقیقا فلان شخص در فلان سال، فیلم یا تصاویر متحرک را به وجود آورده است.
البته فیلم در حقیقت همان پشت سر هم گذاشتن تصاویر است؛ یک دوربین فیلم برداری مدرن هنوز هم مانند یک دوربین عکاسی، عکس می گیرد. با این تفاوت که، در هر ثانیه، ۲۴ عکس یا فریم گرفته می شود. وقتی این تصاویر را با سرعت بسیار زیادی نشان داده می شوند، به نظر می رسد که در حال حرکت هستند.
مفهوم تصاویر متحرک به عنوان یک سرگرمی در اواخر قرن ۱۹ مفهوم جدیدی نبود. زیرا دستگاه هایی وجود داشته که عکس ها به طور پی در پی روی آن حرکت می کردند و بنظر می رسید که شی داخل تصویر در حال حرکت است. این تصاویر با استفاده از چندین دوربین بدست می آمدند.
حتی قبل از کار ادیسون روی فیلم ها ، ایده اساسی آن توسط یک عکاس انگلیسی به نام ادوارد مایبریج (Eadward Muybridge) ارائه شده بود. او می خواست ثابت کند که وقتی اسبی می دود، هر چهار پای او می تواند به یک باره در هوا باشد. مایبریج با گرفتن چندین عکس بسیار سریع، حرف خود را ثابت کرد.
با این وجود اختراع دوربین کینتوگراف (Kinetograph) در آزمایشگاه های ادیسون به یک موفقیت خاص رسید و بر تمام دستگاه های فیلمبرداری بعدی تأثیر گذاشت. زیرا مدل آن عملی و مقرون به صرفه بود و می توانست تصاویر را به طور پی در پی توسط یک دوربین ضبط کند.
آزمایشات اولیه بر روی کینتوگراف براساس برداشت ادیسون از استوانه گرامافون بود. با این ایده که تصاویر کوچک عکاسی به ترتیب به یک استوانه متصل شوند و وقتی استوانه چرخانده شود از، طریق نور منعکس شده، توهم حرکت نیز ایجاد شود.
در حدود سال ۱۸۸۹ ادیسون یک تیم به سرپرستی ویلیام کندی لوری دیکسون (William Kennedy Laurie Dickson) برای کار روی این پروژه انتخاب کرد؛ آن ها Strip Kinetograph را ساختند که یک دوربین فیلم برداری بسیار اولیه بود. Strip نوار فیلم بلند و انعطاف پذیر بود که برای این دوربین اختراع شده بود و برخلاف فیلم عکاسی قدیمی، قابلیت این را داشته که دور چرخ یا قرقره پیچیده شود. Strip Kinetograph آنقدر سریع عکس می گرفت که خروجی آن می توانست به فیلم تبدیل شود.
در مورد اینکه شخص ادیسون چقدر در اختراع دوربین فیلمبرداری سهیم بوده، بحث هایی وجود داشته است. به نظر می رسد وی ایده کلی آن را ارائه داد و آزمایش ها را آغاز کرد اما قسمت عمده ای از این آزمایش ها توسط دیکسون انجام شده است. هرچند آزمایشگاه ادیسون به صورت یک سازمان کار می کرد، دستیاران آزمایشگاه موظف بودند در بسیاری از پروژه ها همکاری کنند و خود ادیسون بر کار آن ها نظارت و مشارکت داشت.
وقتی دوربین فیلم برداری اختراع شد سپس نیاز به وسیله ای بود که با آن بتوان فیلم ها را مشاهده کرد، بنابراین آن ها تلاش کردند تا دستگاهی برای پخش فیلم بسازند.
در ژوئن ۱۸۸۹ اختراع این دستگاه همچنان به عهده دستیار ادیسون، ویلیام دیکسون (W.K.L. Dickson) قرار گرفت که احتمالاً به دلیل سابقه اش در کار عکاسی بوده است.
وقتی دیکسون بیننده تصاویر متحرک را اختراع کرد، ادیسون در ابتدا آن را یک اسباب بازی بی اهمیت دانست، اما طولی نکشید که ادیسون و تیمش به موفقیت چشم گیری رسیدند. ادیسون نام این اختراع را “Kinetoscope” گذاشت که از کلمات یونانی “kineto” به معنی “حرکت” و “scopos” به معنی “تماشا” گرفته شده است..
کینتوسکوپ (Kinetoscope) دستگاهی شبیه شهرفرنگ برای تماشای فیلم بود؛ عرض فیلم آن ۱۸ میلی متر بود که به صورت افقی بین دو قرقره و با سرعت مداوم اجرا می شد.
حق اختراع Kinetograph (دوربین) و Kinetoscope (بیننده) در ۲۴ آگوست ۱۸۹۱ ثبت شد.
کینتوسکوپ در سال ۱۸۹۲ تکمیل شد که در ظاهر یک کمد چوبی ایستاده بود و در بالای آن یک روزنه به همراه لنزهای بزرگنمایی وجود داشت؛ مخاطب برای اینکه بتواند حرکت تصاویر را ببیند، باید داخل سوراخ بالای کمد را نگاه می کرد.
اولین نمایش عمومی Kinetoscope در ۹ مه ۱۸۹۳ در بروکلین (Brooklyn) برگزار شد. همچنین اولین سالن یا سینمای Kinetoscope، متعلق به برادران Holland بود که در ۱۴ آوریل ۱۸۹۴، در خیابان ۱۱۵۵ شهر نیویورک افتتاح شد.
پنج دستگاه در یک ردیف قرار داده شده بود و و مشتری می توانست با پرداخت ۵ سنت یک فیلم کوتاه و بی صدا با طول ۲۰ تا ۳۰ ثانیه را تماشا کند. سالن های دیگر کینتوسکوپ، به سرعت در اطراف ایالات متحده افتتاح شدند.
بیشتر فیلم های اولیه کینتوسکوپ، به دلیل وجود پایه نیترات (اسیدی) فیلم از هم پاشیده یا سوخته اند. اما خوشبختانه، کپی های کاغذی از فریم های فیلم درست شده بود، که پرینت های تماس (contact prints) نام داشتند و با استفاده از آن ها، بعضی فیلم ها مجدد باز سازی شدند.
اکنون می توانید یکی از اولین فیلم های ادیسون به نام “عطسه فرد اوت” Fred Ott’s Sneeze را مشاهده کنید.
عطسه فرد اوت فیلمی کوتاه، سیاه و سفید و صامت است که در سال ۱۸۹۴ توسط دیکسون ساخته شده و قدیمی ترین تصویر متحرک دارای حق چاپ است. در این فیلم پنج ثانیه ای، یکی از دستیاران توماس ادیسون به نام فرد اوت، عطسه می کند.
همه فیلم های اولیه کوتاه بودند زیرا سازندگان آن ها، فکر می کردند که مردم بیش از ۱۰ دقیقه در برابر سوسو زدن (flickers) پخش فیلم مقاومت نمی کنند و آن را رها می کنند. شما می توانید بیش از ۱۰ دقیقه، فیلم های قدیمی را تماشا کنید؟
ادیسون امیدوار بود که این اختراع باعث افزایش فروش دستگاه ضبط صدا یا همان گرامافون شود، بنابراین سعی کرد دستگاهی تولید کند که ترکیبی از کار گرامافون و کینتوسکوپ باشد و تصویر و صدا را با هم پخش کند؛ اما چون صدا و تصویر با هم هماهنگ نبود، موفق نشد. در نهایت کینتوسکوپ به وسیله ای برای مشاهده فیلم بدون صدا، تبدیل شد.
ساخت استودیو فیلم سازی "ماریا سیاه"
برای محبوب نگه داشتن اختراعات جدید بین مردم، نیاز بود تا به بطور مداوم فیلم هایی با موضوعات جدید تولید شوند؛ بنابراین ادیسون و دستیارش دیکسون که می خواستند تعداد زیادی فیلم بسازند، به یک استودیو فیلم سازی و صحنه نیاز داشتند.
آنها با استفاده از تخته های چوب و ورق قیر صحنه ای ساخته اند، که سقف آن به سمت خورشید باز می شد تا صحنه با نور طبیعی روشن شود، زیرا لامپ های ادیسون برای ساخت فیلم به اندازه کافی روشن نبودند. خود ساختمان نیز روی یک محور گردان سوار شده بود، به طوری که سازه می توانست به طور مداوم تغییر مکان دهد تا با خورشید همسو باشد.
این ساختمان عجیب و غریب کمی شبیه واگن پلیس یا یک ماشین مرده کش آن زمان بود که تابوت ها را به گورستان می برد. در اصطلاح عامیانه به واگن پلیس “ماریای سیاه” (black Maria) می گفتند. به همین دلیل اولین استودیوی فیلم سازی ادیسون Black Maria نام گرفت و در سال ۱۸۹۳ تکمیل شد.
ادیسون بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ فیلم را در Black Maria تولید کرد که در شهر وست اورنج (West Orange) نیوجرسی (New Jersey) آمریکا قرارداشت.
“سه آکروبات” Three Acrobats یکی از فیلم های سفید و سیاه و بدون صدا است که در سال ۱۸۹۹ ، در استودیو ماریای سیاه تولید شده است.
در این فیلم کوتاه، سه آدم در یک صحنه قرار دارند که از درهای مختلف وارد و خارج می شوند. این تقریباً تمام جریانی است که در طول مدت زمان پخش اتفاق می افتد و به طرز ملایمی جذاب است، اما مطمئناً هیچ چیز خاصی در آن وجود ندارد که مردم نیاز به پیگیری و مشاهده آن داشته باشند. اگر از طرفداران سینمای اولیه و فیلم های خیلی قدیمی باشید احتمالا از دیدنش لذت می برید.
فیلم های کوتاه به مدت ده سال در ماریا سیاه ساخته شد تا اینکه این استودیو در حدود سال ۱۹۰۳ شکست. در آن زمان ادیسون یک استودیو جدید شیشه ای در پشت بامی در شهر نیویورک افتتاح کرده بود، بنابراین دوران ماریا سیاه به پایان رسید.
ساخت پروژکتور پخش فیلم
کینتوسکوپ (یا همان شهر فرنگ که هر بار فقط توسط یک نفر قابل مشاهده بود) در زمان خودش بسیار سودآور بود؛ به همین دلیل به نمایش در آوردن فیلم با پروژکتورهای صفحه ای، می توانست سود بیشتری داشته باشد، زیرا با یک دستگاه و پرده، می توانست فیلم را به یک باره به یک اتاق کامل از مردم نشان می داد.
در سال ۱۸۹۵ با پیشی گرفتن پروژکتور های نمایش فیلم، فروش کینتوسکوپ (Kinetoscope) نیز کاهش پیدا کرد، بنابراین ادیسون در آن زمان به دنبال تولید یک سیستم برای به نمایش در آوردن تصویر بزرگ بود.
ادیسون یکی از مخترعان فیلم های سینمایی بود، اما نباید همه اعتبار آن را متعلق به او دانست. زیرا سایر مخترعان در مناطق مختلف جهان نیز به کشف های مهمی دست یافتند.
برای نمونه، توماس آرمات (Thomas Armat) و فرانسیس جنکینز (Francis Jenkins) یک دستگاه نمایش فیلم تولید کردند که آن را فانتوسکوپ (Phantoscope) می نامیدند و در سپتامبر ۱۸۹۵ در نمایشگاهی به نمایش عمومی درآمد.
این پروژکتور اولیه، فیلم را روی صفحه نمایش نشان داد تا تعداد زیادی از مردم در یک اتاق بتوانند به طور همزمان آن را تماشا کنند. ادیسون بعدا حق این دستگاه را خریداری کرد و شروع به ساخت پروژکتورهای خودش کرد.
وودویل لاتام (Woodville Latham) یکی دیگر از مخترعانی بود که در این راه نقش داشت و به همراه پسرانش پروژکتور ایدولوسکوپ (Eidoloscope) را تولید کرد که در آوریل ۱۸۹۵ به طور عمومی ارائه شد
برادران لومیر (Lumiere) در فرانسه نیز در پیشرفت فیلم از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بودند. مخترعان دیگر نیز به یافتن قطعاتی از این معما کمک کردند.
اما، ادیسون با آزمایشگاه عظیم خود در شهر وست اورنج (West Orange) آمریکا، قطعات این پازل را کنار هم قرار داد. به همین دلیل است که گاهی او را “پدر فیلم یا تصاویر متحرک” می نامند.
توماس آرمات، پروژکتور خودش را به صاحبان شركت ادیسون نشان داد و برای فروش حقوق فانتوسکوپ با آن ها مذاکره کرد. با تأیید ادیسون، شرکت با ساخت آن دستگاه و تولید فیلم هایش موافقت کرد، اما به شرطی که به عنوان یک اختراع جدید ادیسون، به نام ویتاسکوپ (Vitascope) تبلیغ شود.
اولین نمایش ویتاسکوپ در ۲۳ آوریل ۱۸۹۶ در شهر نیویورک برگزار شد. سایر رقبا نیز به سرعت سیستم های نمایش فیلم خود را در سینما های آمریکا به نمایش گذاشتند. ویتاسکوپ، به همراه بسیاری از پروژکتورهای رقیب، به یک جاذبه محبوب در شهرهای بزرگ ایالات متحده تبدیل شد.
کمپانی ادیسون بعدا پروژکتور اختصاصی خود را که به پروجکتسکوپ (Projectoscope) یا پروجکتینگ کینتوسکوپ (Projecting Kinetoscope)معروف است تولید کرد و از فروش ویتاسکوپ صرف نظر کرد.
همکاری ادیسون با پدر انیمیشن آمریکا
جیمز استوارت بلکتون (James Stuart Blackton) (1875 – 1941) یک تهیه کننده و کارگردان فیلم صامت انگلیسی-آمریکایی بود که پدر انیمیشن آمریکا محسوب می شود و یکی از اولین فیلمسازانی بود که از تکنیک های استاپ موشن و انیمیشن با نقاشی استفاده کرد.
وی که یکی از پیشگامان فیلم های سینمایی است، اولین کسی بود که نمایشنامه ها و کتاب های کلاسیک را به صفحه نمایش آورد. او استودیوی ویتاگراف را در سال ۱۸۹۷ تاسیس کرد.
استوارت بلکتون به عنوان گزارشگر و تصویرگر برای روزنامه Newing Evening World کار می کرد، همچنین به طور مرتب در صحنه بازی نقش داشت.
در سال ۱۸۹۶ هنگامی که توماس ادیسون به طور علنی ویتاسکوپ که یکی از اولین پروژکتورهای نمایش فیلم بود را به نمایش گذاشت، بلکتون برای مصاحبه و ارائه طرحی از چگونگی ساخت فیلم های ادیسون، فرستاده شد.
ادیسون مشتاق تبلیغات خوب بود بنابراین بلکتون را به استودیو ماریای سیاه برد، مکان ویژه ای که او برای فیلمبرداری استفاده می کرد، در آن جا بلکتون پرتره از ادیسون کشید.
در ادامه این آشنایی، بلکتون در چند فیلم با ادیسون همکاری کرد.
یکی از قدیمی ترین استاپ موشن های به نمایش در آمده، انیمیشن سیرک هومپتی دامپتی (Humpty Dumpty Circus) ، به کارگردانی استوارت بلکتون (Stuart Blackton) و آلبرت اسمیت (Albert Smith) ، بود که سال ۱۸۹۷ یا ۱۸۹۸ اکران شد.
برخی می گویند که تکنیک استاپ موشن برای اولین بار در این فیلم استفاده شده است اما متاسفانه این انیمیشن کوتاه در جهان گم شد، زیرا دیگر هیچ نسخه شناخته شده ای از آن وجود ندارد.
انواع فیلم و انیمیشن های ساخته شده توسط شرکت ادیسون
شرکت ادیسون در دوره ۱۸۹۶-۱۹۰۰ فعالیت های گسترده ای در حوزه فیلم سازی انجام داد. در اکتبر ۱۸۹۶ جیمز وایت (James White) به عنوان رئیس بخش کینتوگراف انتخاب شد و فیلم های تولیدی شرکت پیشرفت کردند.
حال انواع مختلف فیلم هایی که توسط شرکت ادیسون ساخته شده است را مرور می کنیم.
فیلم واقعیت
در ده سال اول صنعت فیلمبرداری، سازندگان فیلم های آمریکایی و اروپایی، فیلم های کوتاه غیر داستانی تولید می کردند که مورخان به آن فیلم ها واقعیت (Actuality) می گویند.
فیلم های واقعی به طور معمول در مورد افراد قابل توجه، مکان ها و حوادث مورد علاقه مخاطبان عام بودند، مانند صحنه هایی از افراد برجسته، قطارهای راه آهن، مکان های دیدنی، منظره های خارجی، نیروهای آتش نشانی و پلیس، تمرینات نظامی، رژه ها، دریا، نمایشگاه ها و رویدادهای ورزشی. بیشترین تولید این نوع فیلم در آمریکا بود.
در شرکت ادیسون نیز یک دوربین قابل حمل جدید اختراع شده بود، که با آن می توانستند به راحتی از صحنه های روزمره زندگی، در مکان های خارج استودیو با روشی مشابه فیلم های لومیر فیلم برداری کنند.
لوئیس ژان لومیر (Louis Jean Lumière) (1864 – 1948) یک مهندس و صنعتگر فرانسوی بود که نقشی اساسی در توسعه عکاسی و سینما داشت.
به همین دلیل فیلم های اولیه تولید شده توسط کمپانی ادیسون، در این دوره بیشتر فیلم های واقعی بودند که از زندگی روزمره و حوادثی که اتفاق می افتد گرفته شده بودند.
اگرچه اینگونه فیلم ها برای مخاطبان قرن ۲۱ کاملاً معمولی به نظر می رسند، اما برای نسلی که با مفهوم تصاویر متحرک واقع گرایانه آشنا نبودند، بسیار محبوب بود.
اولین واقعیت ها، فیلم های آزمایشی بودند که در آزمایشگاه ادیسون ساخته شدند مانند تبریک دیکسون (Dickson Greeting)، ورزشکار نیوارک (Newark Athlete) و مردان بوکس (Men boxing) ، که همگی روی نوار فیلم سلولوئیدی (celluloid) ضبط شده بودند و در سال ۱۸۹۱ منتشر شدند.
فیلم میدان هرالد (Herald Square) در سال ۱۸۹۶ در شهر نیویورک گرفته شد. در فیلم های بعدی مکان هایی فراتر از نیویورک مانند آبشار نیاگارا (Niagara) و آبشار پاسائیک (Passaic) به نمایش درآمد. در نتیجه، فیلم های مربوط به مناظر دیدنی و سفرها مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.
جیمز وایت در سال ۱۸۹۷ به مکزیک سفر کرد و از راه آهن، هتل ها و مناظر توریستی فیلمبرداری کرد همچنین در سال ۱۸۹۸ از مکان های دیدنی ژاپن، چین و هنگ کنگ فیلمبرداری کرد.
فیلم های ادیسون همچنین وقایع مهم خبری مانند مراسم تحلیف ویلیام مکینلی (William McKinley) بیست و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده را در سال ۱۸۹۷ را ثبت کردند.
فاجعه های بزرگ، موضوع مورد علاقه دوربین ادیسون بود. طوفان، زلزله و آتش سوزی مورد هایی بودند که توسط دوربین های ادیسون ضبط شدند.
فیلم های جنگی از محبوبیت فوق العاده ای در بین تماشاگران برخوردار بودند که باعث شد فیلم سینمایی به بخشی دائمی از سرگرمی های آمریکا تبدیل شود.
در ان زمان این فیلم ها در سالن وودویل (vaudeville) به نمایش در می آمد. وودویل یک سال تئاتر در لندن بود که در سال ۱۸۷۰ افتتاح شده بود.
پس از سال ۱۹۰۲، محبوبیت ژانر واقعی رو به کاهش رفت و فیلم های داستانی بلند در ژانر طنز و دراماتیک به اولویت تولید تبدیل شدند، زیرا صرف حرکت دیگر برای حفظ مخاطب کافی نبود.
شرکت ادیسون نیز به همراه دیگر تهیه کنندگان بزرگ فیلم، بر تولید فیلم های داستانی سودآور تمرکز کرد.
انیمیشن
اولین انیمیشن های ادیسون”دایناسور” و “حلقه گمشده” بودند که در سال ۱۹۱۵ توزیع شدند.
ویلیس هارولد اوبراین (Willis Harold O’Brien) (1886 – 1962) پیشگام جلوه های ویژه فیلم و انیمیشن استاپ موشن بود، که به گفته هالیوود، برخی از شناخته شده ترین تصاویر تاریخ سینما مربوط به او بودند.
این هنرمند آمریکایی بیشتر بخاطر کارهایش در دنیای گمشده (The Lost World) (1925) ، کینگ کونگ (King Kong) (1933) و مایتی جو یانگ (Mighty Joe Young) (1949) به خاطر مانده است، که برای کار آخر برنده جایزه اسکار بهترین جلوه های بصری سال ۱۹۵۰ شد.
اوبراین تا سال ۱۹۱۷، چندین انیمیشن برای ادیسون ساخت. که یکی از آن ها استاپ موشن R.F.D., 10,000 BC هست.
R.F.D., 10,000 BC یک استاپ موشن عروسکی است که در سال ۱۹۱۷ منتشر شد. این انیمیشن کمدی، سیاه و سفید و بدون صدا هست اما در وسطش نوشته های کوتاهی می آید تا منظور را به مخاطب برساند. داستان آن دوران ماقبل تاریخ را نشان می دهد.
نکته قابل توجه آن مدل کاراکتر ها هست که توسط ویلیس اوبراین ساخته شدند و برای آن زمان شاهکار هستند! عروسک ها یک اسکلت فلزی انعطاف پذیر داشتند که روی آن با لاستیک پوشانیده شده بود.
تبلیغات
فیلم سازان اولیه پتانسیل تبلیغات در فیلم های سینمایی را درک کردند؛ به همین دلیل چندین شرکت فیلمسازی، برای محصولات و خدمات مختلف، فیلم تبلیغاتی ساختند.
Admiral Cigarette ، یکی از اولین فیلم های تبلیغاتی ادیسون بود که در سال ۱۸۹۷ ساخته شد.
دوست استنوگراف (Stenographer’s Friend) (1910) و صدای ویولن (The Voice of the Violin) (1915) نیز فناوری گرامافون ادیسون را تبلیغ می کردند که هر دو شامل یک داستان برای نشان دادن این محصول بودند.
مستند
فیلم های مستند اولیه، سطحی فراتر از واقعیت ها را به نمایش می گذاشتند و پیش درآمد فیلم مستند مدرن شدند.
این فیلم ها افراد، مکان ها، رویدادها، فرآیندهای صنعتی و سایر صحنه های زندگی مدرن را نشان می داد، اما بر خلاف واقعیت ها، تعداد صحنه های بیشتری در خود داشتند و از ویرایش پیشرفته تری استفاده می کردند تا فیلم یک پارچه تر شود.
دو نمونه از فیلم های مستند ادیسون در این دوره، پایین پوتوماک قدیمی (Down the Old Potomac , 1917) و معادن طلا و الماس آفریقای جنوبی (Gold and Diamond Mines of South Africa , 1917) هستند که مورد دوم، عملیات استخراج طلا و الماس در آفریقای جنوبی و شرایط کار و زندگی کارگران آفریقایی را نشان می دهد.
فیلم ترفند
در اوایل تاریخ سینما، “ترفند” فیلم های کوتاه بی صدایی بودند که برای جلوه های ویژه ابتکاری ساخته شده بودند.
فیلم های ترفند ادیسون سرمایه اصلی کار فیلمساز فرانسوی، ژرژ ملیس (Georges Méliès) بود که جلوه های ویژه تصویری را برای دستیابی به نتایج جادویی استفاده کرد. این افکت ها شامل استاپ موشن هم بودند.
در فیلم های ترفند، ارواح ظاهر می شدند، افراد یا اشیا ناپدید می شدند، سر ها بریده می شدند و… . تازگی این فیلم ها در روزهای اول، این جلوه ها را فوق العاده سرگرم کننده کرده بود.
کافه مرموز (The Mysterious Café, ۱۹۰۰) و معضل هنرمند (The Artist’s Dilemma, 1900) دو فیلم ترفند آن زمان بودند.
به نظر می رسد اکثر فیلم های کوتاه ترفند از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۵ ساخته شده اند. پس از آن، فیلم های داستانی طنز و دراماتیک محبوبیت بیشتری پیدا کردند و از جلوه های ترفندی در فیلم های داستانی استفاده شد.
فیلم درام و ماجراجویی
در سال ۱۸۹۹ اولین تلاش های کمپانی ادیسون برای روایت داستان از طریق فیلم، با مجموعه ای از ترانه های داستانی آغاز شد، که عشق و جنگ (Love and War) یکی از آن هاست.
عشق و جنگ داستان سربازی آمریکایی بود که خانواده اش را برای جنگ در کوبا رها کرد و عاشق پرستار صلیب سرخ شد. او بعد از پیروزی به خانه و نزد خانواده اش بازگشت.
ادیسون همچنین فیلم هایی مربوط به معضلات اجتماعی تهیه کرد؛ مانند محکوم سابق (The Ex-Convict, 1904) و کلپتومانیا (The Kleptomaniac, 1905)، که منعکس کننده برخی نگرش های شایع در آن زمان نسبت به فقر در آمریکا بودند. به عنوان مثال، مورد دوم تفاوت بین نحوه برخورد با فقرا و ثروتمندان توسط سیستم قضایی را نشان می داد.
فیلم داستانی
ادوین اس پورتر (Edwin S. Porter)، معروف ترین فیلم ساز ادیسون، در نوامبر ۱۹۰۰ استخدام شد.
او به عنوان مدیر ارشد دوربین، در استودیوی جدید منصوب شد و خیلی زود فیلمبرداری از روایت های داستانی مانند جک و لوبیای سحرآمیز (Jack and the Beanstalk, 1902) و زندگی یک آتش نشان آمریکایی (The Life of an American Fireman, 1902) را آغاز کرد.
در سال ۱۹۰۴، کمپانی ادیسون چندین فیلم از رقبای خود را بازسازی کرد. در آن دوره فیلم های داستانی یا فیلم هایی که بازیگر داشتند، برخلاف واقعیت ها، به اولویت تولید، تبدیل شدند. فیلم های کمدی بیشترین محبوبیت را در بین مخاطبان نشان دادند.
در ژوئیه ۱۹۰۷، شرکت ادیسون کار تولید خود را از شهر نیویورک به یک استودیوی سرپوشیده جدید منتقل کرد که در برانکس ساخته می شد. سال بعد این استودیو تکمیل شد.
سقوط شرکت ادیسون در حوزه فیلم سازی و تجهیزات آن
از سال ۱۹۰۰ تجارت ادیسون در بخش فیلم شروع به زوال کرد و سالن های وودویل (Vaudeville) این فیلم ها را از برنامه خود کنار گذاشتند، بنابراین ادیسون تصمیم گرفت تا به سازماندهی مجدد و گسترش سازمان خود بپردازد.
علی رغم هماهنگی با شرکت Motion Picture Patents ، فیلم های ادیسون باز هم از نظر پیشرفت در روایت نتوانستند همگام با کیفیت فیلم های رقبا باشند. در نتیجه پورتر از موقعیت فیلمبرداری خود برکنار شد و به عنوان مسول استودیو و بعداً به عنوان مشاور درآمد. او که از نقش خود ناراضی بود، سرانجام در نوامبر ۱۹۰۹ از شرکت خارج شد. امروزه کمتر فیلمی مربوط به این دوره زنده مانده است.
شرکت ادیسون با چند طرح ابتکاری سعی در بهبود فیلم خود داشت. ادیسون با تقلید از رقبای خود در سال ۱۹۱۰ یک شرکت سهامدار بازیگری ایجاد کرد، همچنین سعی کرد با ساخت فیلم برای سازمان های خدمات عمومی مانند صلیب سرخ آمریکا یا کمیته شیر نیویورک، تصویری از احترام را پرورش دهد.
علاوه براین شرکت سعی در بهبود عملکرد و محصولات خود داشت و آثار مشهور ادبی یا وقایع تاریخی الهام بخش طرح های فیلم شدند.
در سال ۱۹۱۱ ، توماس ادیسون بار دیگر کسب و کار خود را سازماندهی دهی و فعالیت های مختلفی را با هم ترکیب كرد. اما از سال ۱۹۱۲ شرکت او به شدت رو به زوال و نابودی بود.
او نمی توانست در لبه ی تولید فیلم باقی بماند زیرا از نوآوری های رقبا در روایت فیلم عقب بود و تولید فیلم، کانون اصلی امپراتوری صنعتی ادیسون نبود.
ادیسون در تلاش برای بهبود اوضاع به معرفی محصولات جدید ادامه داد.
Kinetophone دستگاهی بود که از ترکیب کینتوسکوپ و گرامافون طراحی شده بود و در سال ۱۹۱۳ معرفی شد. در حالی که این Kinetophone با توجه به مدل قبلی پیشرفت داشت، اما در نهایت به دلیل دشواری دستیابی به هم زمانی و استقبال کم بینندگان از موضوعات فیلم، ناموفق بود.
آگهی تبلیغاتی Kinetoscope ادیسون / اخبار فیلم ، ۲۹ مارس ۱۹۱۳
کاهش فروش پروژکتورهای فیلمبرداری تا سال ۱۹۱۵ منجر به پایان ساخت تجهیزات فیلمبرداری ادیسون شد، علاوه بر آن، حکم ضد انحصاری در اکتبر ۱۹۱۵ صادر شد و ضربه دیگری به تجارت فیلم ادیسون زد.
در سال ۱۹۱۵، ادیسون برای فیلم های بلند شروع به استفاده از توزیع کنندگان خارجی مانند پارامونت و جورج کلاین کرد، اما جنگ جهانی اول به معنای از دست دادن بازارهای اروپا بود و تلاش ها برای کاهش هزینه ها در شرکت ادیسون ناموفق شد.
تلاش برای تهیه فیلم های مفید بیشتر از طریق مجموعه ای معروف به “Conquest Pictures” بود که باز هم نتوانست وضعیت اقتصادی این شرکت را نجات دهد.
واحد تولید فیلم Conquest Pictures در سال ۱۹۱۷ به عنوان بخشی از Thomas A. Edison Inc راه اندازی شد. این واحد برای جوانان و خانواده ها فیلم تولید می کرد، که شامل موضوعاتی از نویسندگان محبوب کودکان بود و فیلم های آن از طریق سیستم جورج کلاین (George Kleine) توزیع می شد.
این بخش نیز در سال ۱۹۱۸ بسته شد و با خروج ادیسون از تجارت تولید فیلم، فیلم های آن فروخته شد.
در تاریخ ۳۰ مارس ۱۹۱۸، توماس ادیسون شرکت، استودیو و کارخانه خود را به شرکت فیلم سازی لینکلن و پارکر (Lincoln & Parker) فروخت و بدین ترتیب درگیری توماس ادیسون در تولید فیلم پایان یافت.
صنعت فیلمبرداری از زمان این فیلم های ابتدایی تاکنون مسیری زیادی را طی کرده است. همچنین هنر ساخت استاپ موشن طی بیش از صد سال به طور قابل توجهی پیشرفت کرده به طوری که انیمیشن های زمان توماس ادیسون اصلا قابل مقایسه با انیمیشن های نیک پارک و تیم برتون نیستند.
اما چیزی که تغییر نکرده این است که هرکسی می تواند انیمیشن بسازد. آنچه شما واقعاً نیاز دارید یک دوربین و یک نرم افزار برای جمع آوری تمام عکس ها است، سپس با کمی تخیل و صبر می توانید این سرگرمی را به یک حرفه تبدیل کنید.
برچسب‌ها:thomas edison
مطالب پیشنهادی:
قوانین ارسال دیدگاه در ایستانما