انواع حرکت ، زاویه و اندازه های شات دوربین در انیمیشن سازی استاپ موشن
عوامل بسیار زیادی برای تبدیل شدن یک انیمیشن استاپ موشن ساده به انیمیشنی فاخر و استادانه دخیل هستند. از ساخت کارکتر گرفته تا نوع دکور و فضاسازی انیمیشن و همینطور نحوه انیمیت نمودن انیماتور و ده ها ویژگی دیگر که ارتباط مستقیمی با اجزای استاپ موشن دارند.
در این مقاله شبکه ایستانما قرار است تا به موضوعی دیگر و کم توجه در انیمیشن های استاپ موشن بپردازیم که معمولا انیماتور خود را به قدری درگیر شخصیت ها و دکور صحنه می کند که از آن غافل می شود. و آن چیزی نیست جز نحوه حرکت دوربین و همینطور نحوه قاب بندی ها و زوایای تصویر برداری که توجه به هر کدام از این موارد نیازمند دانش و تجربه فراوانی می باشد. پیشتر در مقاله همه چیز درباره موشن کنترل (Motion control) و کاربردهای آن در انیمیشن سازی استاپ موشن ، به سوالات پیرامون نحوه حرکت دوربین در زمان ضبط استاپ موشن و چالش های پیش روی یک انیماتور پاسخ دادیم که توصیه می کنیم حتما این مقاله را از اینجا مطالعه کنید.
توجه به حرکات دوربین، چه در سینما و چه در انیمیشن سازی نقش مهم و کلیدی در کیفیت نهایی فیلم دارد. همانگونه که یک حرکت دوربین ایده آل می تواند انتقال مفاهیم و احساسات سازنده و کارگردان انیمیشن را چند برابر کند، به همان میزان هم اگر به حرکات دوربین درست و اصولی توجه نشود، موجب سردرگمی و خستگی و در نهایت حس بد در تماشاچی می شود.
با ما تا انتهای این مقاله شبکه ایستانما همراه باشید تا با بیانی ساده و همراه با مثال های تصویری تمام آنچه که در مورد حرکت و زوایای مهم دوربین و همینطور اندازه های قالب تصویر نیاز دارید، به شما بگوییم. توصیه می کنیم که با دقت این موارد را به خاطر سپرده و بعد از این در تمام پروژه های تصویری خود آن را لحاظ کنید.
تجهیزات استاپ موشنت رو خودت بساز!
اولین و تنها مجموعه ویدیوهای آموزشی ساخت تجهیزات استاپ موشن، دکور ، پاپت به همراه پشت صحنه ساخت استاپ موشن توسط برترین انیماتورهای دنیا
انواع اندازه شات و نماهای پرکاربرد در انیمیشن استاپ موشن
نما یا شات(Shot) در انیمیشن سازی استاپ موشن با در نظر گرفتن محل حضور کارکتر درون قاب دوربین دسته بندی می شود. گاهی قاب بندی به گونه ای است که کارکتر شما کل تصویر را پر می کند و گاهی می شود که قرار است تا کارکتر را در میان انبوهی از دکور صحنه نشان دهید. هر کدام از این نماها تعریف و کاربرد مختص به خود را دارند که در ادامه به تفکیک به هرکدام از این ها می پردازیم.
در سینما به نما یا شات، قطع پلان هم گفته می شود. پلان به نوعی کوچکترین واحد یک فیلم با یک نمای ثابت است که در ادامه قصد داریم هر کدام از این نماها را بررسی کنیم.
کلوز آپ (close up) :
این قاب بعنوان یکی از مهمترین و پرکاربرد ترین شات های تصویری در انیمیشن به شمار می رود که نمای بالای سر تا زیر گردن کارکتر را نشان می دهد. در این شات شما تمام قاب تصویر را با کارکتر خود پر می کنید که از این قاب تصویر برای نمایش حالت احساسات کارکتر و همینطور انتقال مفاهیم چهره به چهره استفاده میشود. برای برقراری دیالوگ بین کارکترها هم از این نما استفاده می شود.
اکستریم کلوزآپ (Extreme close up):
این قاب تصویر به نسبت قاب کلوز آپ ، در نمای بسیار نزدیک تر به چهره کارکتر، نیمه بالایی صورت (چشم ها و ابرو) و یا نیمه پایین صورت (لب ها و دهن) قرار دارد. در این نما دوربین کاملا بر روی جزییات صورت کارکتر تاکید داشته و حس خاصی را منتقل می کند.
همانند زمانی که کارکتر شما در حال نمایش عصبانیت خود بوده و دوربین نمای اکستریم کلوزآپ از دهان او را نشان می دهد.
لانگ شات (Long shot):
این نما بعنوان یک شات از تمام بدن کارکتر و همینطور دکور و صحنه ی اطراف آن استفاده می شود. برای مثال برای نمایش صحنه های پر استرس و اکشن که کارکتر در حال دویدن و یا جنگیدن است از این نما استفاده میکنند تا بیننده بتواند با کارکتر همراه شود و صحنه را از دست ندهد.
همچنین از این نما برای معرفی مکان حضور کارکتر استفاده می شود و برخلاف نمای کلوزآپ تاکید بر روی حرکات فیزیکی بدن و یا سوژه ماست و کاری به احساسات کارکتر نداریم.
اکستریم لانگ شات (Extreme Long shot):
در این نما کارکتر به نسبت قاب تصویر بسیار کوچکتر بوده و دوربین از نمایی دورتر از کارکتر قرار دارد. این قاب به درد نمایش دکور و فضاسازی اطراف ، فارغ از اهمیت کارکتر میخورد و در این نما تاکید کارگردان بر روی صحنه می باشد.
گاهی هم از این نما برای نمایش موقعیت و همچنین نمایش حقارت و تنهایی کارکتر هم استفاده می شود. به صورت مرسوم در سینما از این نما در ابتدا و انتهای انیمیشن ها هم استفاده می شود تا بیننده در بدو ورود به انیمیشن بتواند تصویر درستی از فضای حضور کارکتر داشته باشد.
مدیوم شات (Medium shot):
در این نما نیمی از بدن کارکتر در قاب دوربین قرار می گیرد و مرسوم ترین حالت استفاده، نیم تنه بالایی کارکتر،، از سر تا کمر را نشان می دهد. زمانی استفاده می شود که کارکتر چیزی در دست دارد و یا قرار است چیزی را که حمل کند، استفاده می کنیم. گاهی هم حرکت بدن کارکتر و کاری که انجام می دهد برایمان مهم است و در این مواقع از نمای Medium shot استفاده می کنیم.
در این نما، بسته به تعداد کارکترهایی که در صحنه حضور دارند نامگذاری متفاوتی صورت می گیرد. اگر یک کارکتر حضور داشته باشد single shot ، دو کارکتر tow shot و به همین ترتیب می توان نامگذاری کرد.
نماي گروهي (Group shot):
همانطور که از اسم این نما مشخص است، هدف انیماتور نمایش کارکتر و یا سوژه نیست و قرار است تا نمایی از سه یا تعداد بیشتری از کارکترها در صحنه نشان داده شود. در این نما ، اعمال گروهی سوژه ها مد نظر است و قرار نیست تا به یک یا دو سوژه بسنده کنیم.
POV Shot :
در این نما دوربین از زاویه دید چشمان کارکتر به صحنه نگاه می کند و این حس در بیننده القا می شود که وی به جای کارکتر حضور دارد.
معرفی مهمترین زوایای دوربین در انیمیشن سازی استاپ موشن
زاویه همسطح چشم (eyelevel):
در این زاویه دوربین به صورت مستقیم و همسطح چشم کارکتر تنظیم شده و در ارتفاع چشم عکاسی میکنیم. هدف آن القای حس واقع گرایانه بوده و قرار نیست حس خاصی را نسبت به موضوع القا کند و معمولا خنثی عمل می کند.
زاويه پايين (Low angle):
اگر بخواهیم حس غیرواقع گرایانه و با تاثیر دوربین در بیننده به وجود آورید، کافیست تا ارتفاع دوربین پایین تر از سطح چشم کارکتر تنظیم و عکاسی نمایید. این کار باعث می شود تا کارکتر بزرگتر به نظر رسیده و حس عظمت آن را در چشمان مخاطب نشان دهید.
زاویه بالا (High angle):
در مقابل، اگر بخواهیم حقارت و ضعف کارکتر را نشان دهیم زاویه دوربین را بالاتر از سطح چشمان کارکتر تنظیم می کنیم. در این زاویه بیننده کاملا بر محیط و سوژه تسلط داشته و می تواند جزییات را به خوبی درک کند.
Top angle:
زمانی استفاده می شود که می خواهیم فضای حضور کارکتر و زمینی که بر روی آن قرار دارد را به مخاطب نشان دهیم. ثبت تصاویر هوایی و تنظیم دوربین دقیقا بالای سر کارکتر ، نمونه ای از این زاویه دوربین می باشد.
زاويه كج (Dutch angle) :
در این مدل، دوربین بصورت زاویه دار و کج به نسبت سوژه و کارکتر تنظیم می شود و برای القای عدم تعادل استفاده می شود. حتی برای القای حس افتادن همراه با تزلزل جایگاه کارکتر هم می توان از این زاویه دوربین استفاده نمود. برای اینکار هم می توان خط افق همسطح دوربین را پیدا نموده و سپس دوربین را به سمت چپ یا راست بچرخانید.
همینطور اگر بخواهیم که سرعت حرکت کارکتر را بیش از حد واقعی نشان دهیم، از این زاویه دوربین می توان استفاده کرد. اگر آنقدر دوربین را بچرخانیم تا زاویه آن به نسبت افق ۹۰ درجه شود، می توان صحنه های گول زننده ای را ضبط نمود. مثل زمانیکه می خواهیم کارکتر بر روی دیوار راه برود در حالیکه در حال حرکت بر روی زمین است.
OTS (Over The Shoulder):
عکاسی در این زاویه ، از پشت سر کارکتر و یا کنار آن انجام گرفته و نمای روبروی آن را با حضور بدن کارکتر به نمایش می گذارید. از این زاویه برای نمایش رویارویی کارکتر با افراد و یا اتفاقی خاص استفاده می شود.
مهترین حرکت های دوربین در انیمیشن سازی استاپ موشن
در انیمیشن سازی استاپ موشن با استفاده از تجهیزات موشن کنترل که مقاله مفصل آن را می توانید از اینجا مطالعه کنید، انیماتور می تواند دوربین را در زمان ضبط انیمیشن خود به حرکت درآورد. حال قرار است تا مهمترین حرکات دوربین را با یکدیگر بررسی نماییم.
به طور کلی حرکات دوربین می تواند بر حسب متحرک بودن پایه و یا سر دوربین به دو دسته زیر تقسیم شوند:
۱. حرکت دوربین بر روی پایه ثابت
۲. حرکت دوربین بر روی پایه متحرک
۱. حرکت دوربین بر روی پایه ثابت
حرکت افقی یا پن (PAN):
همانطور که از عنوان دسته مشخص است، پایه در این حرکت ثابت بوده و جهت دوربین عوض می شود. در حرکت افقی یا PAN سر دوربین به چپ یا راست می چرخد. در استاپ موشنی که قرار است با حرکت سر دوربین همراه باشد، باید ابتدا و انتهای حرکت PAN به آرامی شروع و به آرامی نیز به اتمام رسد.
در این حرکت اگر قرار باشد که دوربین و سوژه با هم حرکت کنند، بهتر است تا کارکتر ابتدا حرکت کرده و سپس دوربین به دنبال آن راه بیفتد. همچنین بهتر است تا در زمان توقف ابتدا دوربین از حرکت ایستاده و سپس سوژه متوقف شود.
حرکت عمودی یا تیلت (Tilt):
محور حرکت دوربین بصورت عمودی و از بالا به پایین بوده و پایه دوربین نیز همچنان ثابت می باشد. از این حرکت بیشتر برای القای حس قدرت و عظمت کارکتر استفاده می شود.
۲.حرکت دوربین بر روی پایه متحرک
دسته ای از حرکات دوربین به نام Track، Dolly و Crane هستند که به وسیله آن، همراه با کارکتر یا سوژه می توان دوربین را به حرکت درآورد. این حرکات می تواند به صورت خطی یا منحنی انجام گیرند. هدف از این حرکات دنبال کردن حرکت کارکتر یا سوژه می باشد و تا بتوان بیننده را بیشتر درگیر فضا و دکور صحنه نماییم.
Dolly shot :
در این حرکت دوربین به جلو و عقب حرکت می کند. در این دسته ممکن است شما دوربین را خودتان به سمت سوژه حرکت دهید و یا از آن دور نمایید.
اگر هم بخواهید این کار را به کمک لنز دوربین انجام دهید، اصطلاحا Zoom in یا Zoom out می کنید. در زمان ساخت استاپ موشن برای رسیدن به این تجهیزات باید دوربین را بر روی اسلایدر قرار دهید و حرکت خود را طبق یک برنامه ریزی از پیش تعریف شده انجام گیرد.
نکته مهم: در حرکت دوربین به سمت کارکتر یا همان دالی ، پرسپکتیو اطراف کارکتر تغییر می کند اما در زوم پرسپکتیو کاملا ثابت مانده و با تصویر تختی مواجه می شویم.
حرکت تراکینگ (Tracking) یا تراولینگ (traveling) :
به حرکت دوربین به پهلو گفته میشود که در آن دوربین برای تعقیب حرکت سوژه و کارکتر با آن همراه می شود. گاهی در این حرکت کارکتر به سمت دوربین حرکت کرده و در یک مسیر موازی با هم روبرو می شوند. گاهی هم سوژه و دوربین از فاصله ای دور به هم نزدیک می شوند و یا از هم فاصله می گیرند.
حرکت کرین و بوم (Crane & Boom) :
در این حرکت دوربین از بالا به پایین یا بالعکس حرکت می کند . برای گرفتن این صحنه از جرثقیل هایی بزرگ موسوم به کرین و یا دستگاه های مشابه اما کوچک تر استفاده می شود که دوربین را حمل می کنند.
به وسیله ای کوچکتر با کاربرد مشابه کرین (Crane) که بتوان آن را در استودیوهای استاپ موشن به کار برد، mini jib می گویند.
Zolly Shot (Dolly zoom) :
از ترکیب حرکت دالی و زوم ، حرکت زالی ساخته می شود که اولین بار آلفرد هیچکاک برای القای حس سرگیجه و عدم تعادل شخصیت درون فیلم از آن استفاده کرد. بدین صورت که همزمان با زوم کردن دوربین،، خود دوربین به عقب بر می گردد. این کار را می توان به صورت برعکس و با جلو بردن دوربین و Zoom out نیز انجام داد. نتیجه این می شود که فاصله سوژه ثابت مانده و محیط اطراف و پرسپکتیو ، دچار تغییر می شود.
Random motion:
در این حرکت ، دوربین به سمت سوژه ای خاص و یا اتفاقی در لرزش است. به دلیل تصادفی بودن این نقاط و عدم توجه به محل حضور کارکتر از واژه Random استفاده میشود. از این حرکت دوربین برای القای حس انرژی، حرکت و طبیعی بودن صحنه های اکشن استفاده می شود. نکته ی مهم این است که نباید در استفاده از این حرکت زیاده روی نمود، چرا که موجب دلزده شدن بیننده می‌گردد.
حرکت ۳۶۰ درجه (۳۶۰ degree) :
دوربین در اطراف کارکتر و به صورت زاویه ای ۳۶۰ درجه در حال چرخش می باشد.
نکاتی مهم در ارتباط با حرکت دوربین
۱. هیچگاه در زمان ساخت استاپ موشن ، حرکت دوربین را بصورت دستی انجام ندهید. برای این حرکت ها حتما از تجهیزات موشن کنترل استفاده کنید. قبل از تهیه این تجهیزات حتما مقاله موشن کنترل را از اینجا مطالعه کنید.
۲. توضیحات گفته شده در بالا و حرکت دوربین جذابیتی خیره کننده به استاپ موشنتان اضافه می کند. اما باید توجه داشته باشید که بدون در نظر گرفتن علت حرکت دوربین، حرکت شما بلااستفاده و کاربرد آن در انیمیشن بی معنی می شود. پس سعی کنید قبل از هر حرکت دوربین، دلایل خود را برای آن دسته بندی کنید و طبق اصول گفته شده در مقاله بالا دوربین را حرکت دهید.
۳. در همه‌ی حرکات دوربین، ابتدا کارکتر و یا سوژه‌ی درون انیمیشن شما حرکت می کند و سپس دوربین به دنبال آن جابجا می شود. همین اتفاق برای لحظه ایستادن کارکتر هم باید تکرار می شود اما برعکس. بدین صورت که ابتدا کارکتر و سوژه از حرکت می ایستد و سپس دوربین متوقف می شود.
۴. بعلت طولانی بودن پروسه ساخت استاپ موشن، حتما قبل از حرکت دادن دوربین چندین مرتبه فاصله ها را تنظیم و نقاط فوکوس را بررسی کنید.
مطالب پیشنهادی:
قوانین ارسال دیدگاه در ایستانما