طبق گفته های رابینز، استاپ موشن پینوکیو افسرده کننده نیست اما به نوعی جشن بی نظمی و بی قانونی این بچه است. او همه کاری انجام می دهد، پول خرج می کند، گول می خورد، از سیرک فرار می کند، اشتباه می کند، هر کجا که می رود به دنبالش هرج و مرج می گذارد و ادامه می دهد.
دل تورو، کارگردان این اثر، عاشق فلسفه ضد فاشیست (Anti-Fascist) است و جریان این داستان را در زمان ظهور فاشیسم در ایتالیای موسولینی تنظیم کرده است.
فاشیسم (Fascism)، به معنای روشهایی است که برای تمرکز قدرت در حکومت استفاده میشود. این نظریه ی سیاسی نوعی نظام حکومتی خودکامه و افراطی است که بر سه اصل حزب سیاسی واحد، نژادپرستی افراطی و دولت مقتدر و متمرکز، استوار است. بنیتو موسولینی (Benito Mussolini) از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۴۵ رهبر فاشیست ایتالیا بود.
این موضوع و انگیزه ی سیاسی پشت آن، یکی از چند دلیلی بود که شرکت ها از تأمین مالی این انیمیشن می ترسیدند و یافتن استودیویی که تمایل به حمایت از آن داشته باشد، خیلی طول کشید.
دلیل دیگر بودجه کم و هزینه ی زیاد ساخت استاپ موشن بود. در سال ۲۰۱۰ بودجه مورد نیاز این انیمیشن حدود ۴۰ میلیون دلار تخمین زده شد، رقمی که تا سال ۲۰۲۰ و با توجه به تورم حتی بیشتر از این است. افراد می گفتند: این داستان بسیار جذاب، جالب و متفاوت است. اما آیا راهی وجود دارد که بتوانید بودجه ی آن را کاهش دهید؟ آیا می توانید آن را با کمتر از ۲۰ میلیون دلار بسازید؟
این مشکل به حدی بزرگ بود که در بازه ای، نویسنده و کارگردان به این فکر افتادند تا پینوکیو را به صورت انیمیشن کامپیوتری و دو بعدی، با همکاری یک هنرمند فرانسوی به نام جوان اسفر (Joann Sfar) اجرا کنند. اما دل تورو در نهایت اعلام کرد که او نمی خواهد از هزینه زیاد، کار یدی و زمان بر بودن استاپ موشن صرف نظر کند!
رابینز معتقد بود که این طراح حرفه ای می تواند شخصیت های فوق العاده ای را برای پینوکیو اجرا کند و عملی تر است، اما گیرمو مخالفت می کرد و می گفت باید حتما استاپ موشن باشد! بنابراین سال ها می گذشت و پیشرفت زیادی نداشتند.
دل تورو آن قدر پافشاری کرد تا در نهایت به هدفش رسید و توانست اسپانسری برای ساخت استاپ موشن پینوکیو پیدا کند. او در بیانیه ای گفت: “پس از سال ها پیگیری این پروژه رویایی، شریک عالی خودم را در Netflix یافتم.”
قوانین ارسال دیدگاه در ایستانما